Dwalen met het gezin door kleurrijk Marrakesh
Door de goedkope vluchten vanuit Eindhoven of Weeze is Marrakesh vaak een begin- of eindpunt van een rondreis door Marokko, maar het kan zeker ook de bestemming zijn voor een mooie citytrip. Marrakesh is per slot van rekening maar vier uurtjes vliegen. Barry en ik zijn er samen al twee keer eerder geweest zonder kinderen. Nu gaan we ontdekken of Marrakesh met kinderen net zo leuk is!
Goedenavond Marrakesh!
Zodra Marrakesh in zicht komt, zien we de prachtige rode gloed van de laagstaande zon over haar heen vallen. Wauw, wat is dit prachtig! Zelfs onze kleuter die de hele vlucht vooral geboeid is door spelletjes op de tablet blijft maar naar buiten turen. Dit is een adembenemend begin van ons avontuur! Als we uit het vliegtuig stappen zien we dat de luchthaven een flinke metamorfose heeft ondergaan. Het heeft zich daarbij ontpopt tot een modern gebouw dat past in iedere zichzelf respecterende wereld(se)stad. De gang langs de douane en het terugvinden van onze bagage verloopt lekker vlot. Binnen een half uur staan we buiten waar we de nog warme avondlucht met uitlaatgassen -dat dan weer wel- inademen. We worden hartelijk ontvangen door de chauffeur van Riad Orange die ons vol geduld door het krankzinnig drukke verkeer loodst. Hij vertelt dat het in het weekend extra druk is, met name in de medina en op het Djebel el Fna plein, dat we morgen met een bezoekje zullen vereren. Ook parkeren is een flinke uitdaging en wij hopen dat er woensdag, wanneer wij onze huurauto in ontvangst nemen, zeker de helft minder auto’s en vooral scooters op de weg zijn.
Slapen als een prins of prinses in Riad Orange
Het belangrijkste voor een onvergetelijke Marrakesh-ervaring is het boeken van een droom van een onderkomen. Dat onderkomen hebben wij gevonden in Riad Orange Marrakesh, gerund door het Nederlands-Marokkaanse stel Astrid en Mohammed. De riad bevindt zich midden in de medina en is alleen te voet bereikbaar. Bij de stadspoort staat een kruier die voor een paar dirham (ongeveer €2,-) onze bagage in een kar naar Riad Orange vervoert. De kinderen hebben geluk, zij worden bovenop de bagage geparkeerd. Prachtig vinden ze het en ze praten honderduit tegen mensen die er natuurlijk geen woord van verstaan. Na een goede honderd meter klopt de chauffeur aan bij een deurtje in de muur. Een vriendelijke, Engelssprekende gastheer doet open en achter hem verschijnt een sprookjesachtig, door kaarsen verlicht gangetje.
Overal branden flonkerende lichtjes en worden oliën verwarmd, waardoor het er heerlijk oosters ruikt. In de binnentuin van de riad nemen we plaats op lage, oranje poefjes en laten de ambiance op ons inwerken. Middenin dit paradijsje klatert een groene fontein, de vloeren zijn belegd met vrolijke motieven van mozaïektegeltjes en boven ons ritselen de bladeren van een palm en andere enorme tropische planten. Het dak is dicht in de winter, zodat het er, met onze fleecejassen aan, behaaglijk is. Zoals gebruikelijk is bij het ontvangen van gasten in Marokko, krijgen we mierzoete muntthee aangeboden. Bij Riad Orange weten ze wat gastvrijheid is, daarom serveren ze er koekjes bij die onze kinderen gretig verorberen. Na de thee worden we naar onze kamer aan het binnenplaatsje gebracht. Hier zijn de muren bekleed met blauwwitte mozaïek-patronen. De kinderen zijn verrukt bij het zien van al dat moois: “Wauw, het lijkt wel alsof we in een paleis zijn!” Een ding staat vast, onze kroost gaat hier slapen als een prins en een prinses! We gaan hier een paar heerlijke dagen tegemoet.
Wandelen door de medina met de kinderen
Allahu akbar!! De stem van de muezin voor de oproep van het ochtendgebed klinkt luid en duidelijk in onze kamer. Goedemorgen Marrakesh! Wonderbaarlijk genoeg ben ik de enige die er wakker van wordt. Heerlijk vind ik dat, op deze manier gewekt worden en me realiseren dat ik niet in mijn eigen bed lig, maar in Marokko ben. Het is nog wel erg vroeg om op te staan op deze eerste vakantiedag. Ik draai me om en slaap door het lichte gesnurk en de rustige ademhalingen van de rest van mijn gezin weer lekker in. Na een uitgebreid ontbijt in onze riad maken we ons op voor een ochtendwandeling door de medina. Aan onze kant van de poort zijn de nauwe steegjes verlaten. Het enige leven komt van de straatkatten die hier gevoerd worden.
Al slenterend door de steeds drukker wordende straatjes van de souks worden al onze zintuigen geprikkeld. Met name de geuren van kruiden, versgebakken brood, kleding, geroosterd vlees, vers bewerkt leer, uitlaatgassen van voorbij scheurende brommers en scooters bestuurd door mannen met een soort zwarte legerhelmen -of een enkel geel bouwvakkersexemplaar…- zijn overheersend. Onze peuter zit veilig op mijn rug, terwijl Barry met onze zoon aan de hand loopt en het steeds drukker wordende verkeer van de zojuist genoemde tweewielers, maar ook paardenkarren en haastige voetgangers, probeert te ontwijken in de smalle straatjes. De kleuter merkt op dat hij het idee heeft dat hij door de Fata Morgana van de Efteling wandelt. Wij rekenen het goed!
Koffiedrinken met uitzicht over het Jeema el-Fna plein
Op het Jeema el-Fna plein staan we opeens in de volle, laagstaande winterzon. Hier voelen we haar warmte op onze rug terwijl de kinderen de ogen uitkijken. We zien in rood gehulde waterdragers, muzikanten in fleurige kleding, een twintigtal sapkarren waar het fruit hoog opgestapeld ligt, taxichauffeurs met hun hoofd onder de motorkap, gekleurde krukjes met plaatjes van hennatatoeages en nog veel en veel meer. Vanaf de eerste verdieping van Café de France bekijken we, onder het genot van een aardige cappuccino de bedrijvigheid van een afstandje. Marrakesh is zogezegd op nog geen vier uur vliegen van Nederland, maar toch beland je voor je gevoel in een heel andere wereld. Een wereld vol levendigheid, indringende geuren en kleuren én een heerlijk winterzonnetje!
Dwalen door de souks van Marrakesh met kinderen
Na een korte pauze met Marokkaanse thee in onze eigen Riad Orange trekt onze gastvrouw voor ons de leenbuggy uit een berging en lopen we een ander deel van de wandelroute uit het boekje Time to Momo waar we vanmorgen aan begonnen zijn. Via de nieuw-uitziende kruidensouk komen we op een plein terecht waar we de muur zien van het el-Badi paleis waar tientallen ooievaarparen op broeden. Voor een paar euro kun je dit paleis bezoeken. We steken over op zijn Marokkaans -gewoon gaan en met je hand het verkeer tot stoppen manen- en slenteren door een stuk souk dat we nog niet ontdekt hebben. Eenmaal terug op het centrale plein bestellen we bij een lokaal uitziend tentje Snack Toubkal genaamd, een heerlijk couscous en een iets minder lokale spaghetti. Onze kinderen eten vooral het brood en de spaghetti en wagen zich nauwelijks aan de Marokkaanse specialiteit.
Tijd doorbrengen in Riad Orange
De rest van de middag brengen we in onze eigen oase van rust door. Op het dak van Riad Orange staat een jacuzzi. Het water is heerlijk, ondanks dat het hier natuurlijk ook gewoon winter is. We brengen een tijdje bubbelend door en na het afdrogen spelen onze kinderen vol overgave op de binnenplaats met hun eigen autootjes, maar ook met de Lego die hier voor ze klaarstaat. Tegen zeven uur krijgen we een verrukkelijk diner voorgeschoteld dat bestaat uit courgettesoep, een tajine van rundvlees, pruimen en amandelen en als toetje briwat. Dat zijn driehoekjes van filodeeg, gevuld met chocolade! Wat een verwennerij. Na een verhaaltje zijn onze kinderen meteen in dromenland. Het was een intensieve, maar heerlijke dag. Op naar morgen, dan mogen we nog een hele dag genieten van deze indrukwekkende stad.
Bezoek de Majorelle tuinen
Na het ontbijt wandelen we de medina uit naar de parkeerplaats waar altijd genoeg taxi’s te vinden zijn. Voor 70 Dirham (wel onderhandelen) wil de chauffeur ons naar Jardin de Majorelle brengen. De tuinen van Majorelle zijn in de jaren twintig van de vorige eeuw aangelegd door de schilder Jacques Majorelle en in de jaren tachtig opgekocht door Yves Saint Laurent. In die tijd waren de tuinen compleet verwilderd. De mensen achter YSL hebben de boel weer in ere hersteld en opengesteld voor het publiek. Zo’n beetje alle foto’s die je hier maakt zijn Instagram-proof. Als we er aankomen, sluiten we aan in een hele lange rij voor de kassa’s. En dat midden in de winter. Oeps, is dit zo’n uitje… Iedereen die ons een beetje kent weet dat we de massa graag ontwijken. Maar goed, we zijn er nu toch en we zijn ook wel oprecht benieuwd of dit het wachten waard is. Blijkbaar kunnen de medewerkers van de tuin gedachten lezen. We worden namelijk uit de ellenlange rij geplukt en we mogen ons kaartje kopen bij een extreem korte rij bij de kassa waar je normaal gesproken je reserveringen ophaalt! Dat is nog eens boffen. In 2020 kost een kaartje ongeveer €8,00 en kinderen tot en met 12 jaar mogen gratis naar binnen.
In de tuin vind je ook rijtjes waar je achteraan kunt sluiten om jouw Insta-proof foto te maken -kleurige achtergrond, romantisch watertje, tropische begroeiing, dat soort werk-. Dit is zo niks voor ons. Toch is de tuin best aardig. Dat komt met name door het laagje azuurblauwe, vuurrode en kanariegele verf waarvan alle potten, zelfs paadjes, prieeltjes en andere gebouwen zijn voorzien. Gelukkig vinden we af en toe een stukje tuin waar niemand is! Na een uurtje zijn we toch echt wel klaar met de drukte en nemen de veel te dure taxi -onderhandelen is niet onze sterkste eigenschap- naar het Dar el Bacha-paleis voor lief.
Dar el Bacha versus Palais Bahia
In Riad Orange krijgen we de tip om Dar el Bacha in plaats van het platgetreden Bahia paleis te bezoeken. Barry en ik zijn dertien jaar geleden al in het Bahia geweest en Dar el Bacha kennen we nog niet. Volgens onze gastvrouw Mirjam zijn de paleizen redelijk vergelijkbaar, maar is Dar el Bacha nog niet ontdekt door de menigte. Kijk daar worden wij nou blij van! Mirjam heeft niets te veel gezegd. De paleizen lijken inderdaad veel op elkaar. We dwalen door de zalen met verschillende exposities. Zo zien we Berber-kleding door de jaren heen. Ook zijn er verschillende, historische kunstvoorwerpen uit alle uithoeken van de wereld en staat er een minbar, een soort preekstoel die in moskeeën gebruikt wordt. De wanden en zuilen van het paleis zijn prachtig gedecoreerd met verschillende mozaïeken en sierlijk pleisterwerk. Ook de plafonds zijn niet vergeten. Daarop prijkt kunstig houtsnijwerk of symmetrisch schilderwerk. Vandaag wordt er hard gewerkt in de groene binnentuin. Tuinmannen zijn bezig met de beplanting en het schoonmaken van de tegels. In het midden van de tuin staat een fonteintje en daaromheen vier identiek aangelegde vakken met onder andere sinaasappelbomen waar nog altijd flinke vruchten in hangen. Vanaf een bankje laten we al het moois en de serene rust die er hangt op ons inwerken. Dar el Bacha is inderdaad een prima vervanger voor het veel te drukke Bahia paleis!
Op de koffie bij de Sultan
In oktober 2019 is in een van de ruimtes in Dar el Bacha het Bacha Coffee House geopend. De ontvangstruimte is voorzien van oud schilderwerk met allerlei vogels. Daarachter is het koffiehuis dat pure luxe uitstraalt. Wat een prachtige ruimte en wat een hoop keuze. Zo’n beetje alle zichzelf respecterende koffieproducerende landen staan met vlag en al op de koffiekaart. Een in een prachtig uniform gestoken ober helpt ons met onze keuze. We krijgen een kan met overheerlijke Colombiaanse koffie. Voor de kinderen wordt er een gezonde versie van een zelfgemaakte milkshake gebracht en we eten er kraakverse croissantjes en natuurlijk mierzoete, maar o zo mooie patisserie bij. Het is een aardigheid om hier de barista en obers in de weer te zien in deze weelde waar we voor even onderdeel van mogen uitmaken. Reserveer een tafeltje in deze prachtige ambiance, want het is vaak volgeboekt en geloof me, hier wil je echt even van genieten!
Een avondwandeling door de souks van Marrakesh
Na een wandeling via de souks waarbij onze kleuter ongevraagd een tulband om zijn hoofd gewikkeld krijgt en onze peuter vele verzoeken tot een high-five afslaat, lopen we terug naar ons paleisje in de medina. Hier drinken we thee en maken nog een laatste keer gebruik van de jacuzzi. Omdat we vanavond bij schemering door de souks en over het Jamaa el-Fna plein willen wandelen, gaan we al om vijf uur eten. Dat is drie uur te vroeg voor Marokkaanse begrippen, maar dat is hier in Riad Orange totaal geen probleem. Weer is het eten fantastisch klaargemaakt. Gevulde, behoorlijk grote sardientjes, met twee verschillende soorten Marokkaanse salsa van paprika, tomaat, courgette en aubergine voor bij het brood en frietjes. Als nagerecht staat er een machtige chocolademousse op het menu, die ik met geen mogelijkheid op krijg. Als onze peuter weer in de buggy zit, lopen we via de vrolijk verlichte souk richting het Jamaa el-Fna.
De locals willen blijkbaar naar huis, want het is extreem druk met de stinkende, uitlaatgas-uitbrakende brommers en scooters! Toch is het weer een leuke, levendige wandeling. De zon gaat net onder als wij het overvolle plein opwandelen. Wat is het licht mooi. Overal hoor je Afrikaanse klanken, zie je vrolijk verlichte kraampjes waaruit de heerlijkste geuren je tegemoetkomen en lopen mensen die je allerlei prullaria aan willen smeren.
De terugweg is een stuk rustiger en we zijn vrij vlot terug in ons serene stulpje. Voor de laatste keer leggen we de kinderen hier in bed. Morgen nemen we afscheid van deze sprookjesstad uit 1001 nacht waar je je prima een paar dagen met jonge kinderen kunt vermaken. Marrakesh met kinderen is dus bij deze goedgekeurd!
