De verborgen parels van tropisch Queensland

Als je aan Queensland met kinderen denkt, komen beelden op van een azuurblauwe koraalzee, hagelwitte stranden, een levendige onderwaterwereld met duizenden vissen en adembenemende riffen én -last but not least- een heerlijk warm zonnetje. Queensland wordt dan ook niet voor niets de ‘Sunshine State’ genoemd. Hier schijnt de zon 300 dagen per jaar en dat zo’n 8 tot 9 uur per dag! Toch heeft dit noordoostelijke gebied in de buurt van Cairns veel meer te bieden dan zonnen, zwemmen, en het bewonderen van de kleurige onderwaterwereld. Wij storten ons tijdens deze reis ook op de watervallen en regenwouden landinwaarts! Dat het daar meer dan leuk én heel verrassend is voor kinderen, zal wel blijken! Queensland met kinderen moet absoluut op je bucketlist.

Tips voor Queensland met kinderen

Wandelen over de Mamu Tropical Skywalk

We rijden vanuit Trinity Beach, onze uitvalsbasis nabij Cairns, naar Mamu Tropical Skywalk. Dit tropische wandelpad -voor een groot deel op hoogte- ligt in het Wooroonooran National Park. De juf -die nog steeds verstopt zit in mij- zou hier zeker 3 o’s willen weghalen, maar de wereldreiziger die ik nu ben, vindt het een prachtige naam. Bij de parkeerplaats van het park wordt ons een paraplu aangereikt. Er valt af en toe een druppel regen en blijkbaar verwachten de medewerkers van het park wat tropische buien. We zijn als Nederlanders wel wat gewend, maar nemen de paraplu’s keurig aan. Gelukkig blijft het droog en gebruiken we de regenschermen alleen als wandel- of aanwijsstok.

De wandeling begint met een educatief momentje. Bij de ingang van het park staan namelijk informatieborden over de flora en fauna die we in dit natuurgebied tegen kunnen komen. Ook zien we een overzicht van de route over de veelal verhoogde paden die we gaan afleggen. Langs de route vind je ook bordjes waarop staat welke plant of boom je nu weer voor je snufferd hebt, of welke dieren daarvan leven. Braaf lezen we de eerste paar bordjes, maar al gauw beseffen we dat we zoveel nieuws nooit gaan onthouden. Daarom besluiten we maar gewoon van het regenwoud te genieten en de botanische informatie voor de echte liefhebber te laten.

We blijven op de paadjes!

Het eerste stuk rennen de kinderen nog lekker voor ons uit. We vertellen dat ze op de paadjes moeten blijven, omdat er in dit soort bossen best gevaarlijke dieren als spinnen en slangen tussen de bladeren op de grond kunnen leven. De kans is vrij klein dat ze zich laten zien met twee van die luidruchtige stuiterballen, maar toch… better safe than sorry! Wij merken in ieder geval dat we hier een stuk alerter zijn dan in een willekeurig bos in Europa, waar dieren en vooral ongedierte een stuk minder intimiderend zijn. Gelukkig luistert onze kroost wonderbaarlijk goed. De uitleg heeft duidelijk effect. Het is zelfs zo dat ik op een gegeven moment van mijn wijze zoon een waarschuwing krijg, omdat een van mijn tenen -bij het maken van een foto- iets te ver over het randje van het pad afdwaalt. Voetfout…

Groene bossen zover het oog reikt

Door de klamme warmte is het gauw gedaan met het tempo dat de koters in eerste instantie inzetten. Onze peuter zegt dat ze het zwaar heeft -ja echt, letterlijk!!- en gaat in de rugdrager. De kleuter hobbelt een stukje voor ons uit en stopt keurig bij alle uitzichtpunten. Het is vandaag erg bewolkt, dus kunnen we niet zover kijken als we zouden willen. Toch is het wonderschoon. De omringende bergen zijn bedekt met bomen en planten die bij ons in Nederland in mini-vorm in de woonkamer voorkomen. Waar we ook kijken, overal is het groen! Het blijft voor ons, mensen die in een berg-loos-land leven, een fascinerende schouwspel om de bewolking langs de bergen naar beneden te zien zakken.

Lunchen op grote hoogte

Na een poosje wandelen gaat het gelijkmatige zandpad over in een stalen constructie op hoogte. We lopen nu over de skywalk tussen de boomtoppen en onder ons zien we de vele  soorten varens en andere tropische begroeiing. De vogels kwetteren en schreeuwen er flink op los. Soms zelfs zo hard dat onze kleuter angstig omhoog kijkt. Dit is even andere natuur dan de vredige eendenvijver in ons dorp. Hier en daar zwelt het geluid van de cicaden flink aan, ook zij zijn hier -onzichtbaar, dat dan weer wel- aanwezig. Het woud ruikt heerlijk zoet met soms een citroen-achtig accent. We beklimmen de 37 meter hoge uitkijktoren die ons uitzicht nog weidser maakt. In het dal zien we het glinsterende water van een slingerende rivier. Helemaal bovenaan halen we onze dochter uit de rugdrager en nemen plaats op het bankje om daar de meegebrachte pastasalade op te eten. Eten met zo’n uitzicht smaakt toch net iets lekkerder dan thuis aan de keukentafel.

Na de late lunch op grote hoogte wandelen we op ons gemak terug naar de uitgang. Een wandeling in de drukkend hete tropen dwingt je immers om je tempo aan te passen. We nemen het landschap en de details van de natuur nog eens extra goed in ons op. De frisgroene blaadjes van de varens lijken zich voor onze ogen uit te rollen, keurige rijtjes rode miertjes lopen hun georganiseerde route en een verdwaalde zonnestraal breekt door het bladerdak en verlicht trosjes rode bessen. We genieten ervan om onderdeel van dit machtige en weidse landschap te mogen zijn.

Uitstappen bij de watervallen langs de ‘Tourist Drive Waterfall Circuit’

Na onze wandeling kiezen we ervoor om een meanderend rondje terug te rijden naar Trinity Beach. De Theresa Creek Road is een prachtige scenic drive tussen de lieflijke groene heuvels. Her en der verspreid staan de boerderijen in het glooiende landschap. Blijkbaar leven hier niet alleen kangoeroes, maar lopen er ook kasuaris -een soort prehistorisch-ogende loopvogels- rond. Volgens de bordjes tenminste, want wij spotten ze helaas niet. Deze toeristische route voert ons langs drie watervallen. De Millaa Millaa Falls is de eerste die we tegen komen. Een korte wandeling voert ons door een stukje regenwoud en al snel zien we het water tussen de varens door naar beneden storten. Deze 18 meter hoge waterval is erg fotogeniek en heeft als decor gediend voor een shampoo reclame. Als wij er zijn is er net een busje toeristen gestopt die allemaal genieten van het verfrissende water. Dat maakt het plaatje helaas net wat minder idyllisch dan ons werd voorgespiegeld in de reclame.

Verder naar de Zillie Falls en Ellinjaa Falls

Ongeveer 7,5 kilometer verder op de ‘waterval route’ zijn de Zillie Falls. Deze waterval is vooral van bovenaf te bekijken na een korte wandeling. Om beneden te komen, moet je een wat lastiger pad afdalen. Dat vinden wij geen aanrader met jonge kinderen, zeker omdat het nat en glad is als wij er zijn. Ten slotte heb je 3 km verder nog een derde waterval op deze route, de Ellinjaa Falls. Ook deze is de moeite van het bezoeken waard en hier kun je weer wat makkelijker het water in. Ik heb me laten vertellen -niet uitgeprobeerd overigens, dus een verhaal uit de tweede hand- dat als je door de Ellinjaa Falls heen gaat, je achter de waterval op de rotsen kunt zitten en door de waterval heen kunt kijken.

Wandelen over het Spaanse landgoed Paronella Park

De reisdag is na een sky-wandeling en drie watervallen aardig gevuld. Zeker met twee kinderen en de drukkende hitte. We willen de dagen niet volproppen met activiteiten. Kwaliteit boven kwantiteit! Toch zijn we niet klaar, want er is in the Sunshine State nog veel meer te ontdekken. Je verwacht het niet, maar hier in Queensland staan de ruïnes van een Spaans kasteel! Spaans?? Si, Catalaans om precies te zijn. Paronella Park is een enorm landgoed waarover je een prachtige wandeling kunt maken.

In de jaren 30 van de vorige eeuw begon de Spanjaard José Paronella met de bouw van een soort kasteel. Het landgoed omvat verder een museum, een enorme trap, aangelegde parken en watervallen. Het kasteel is in 1979 helaas door brand verwoest, waardoor nu alleen de muren nog overeind staan. Ondanks dat, is het een bezoek meer dan waard, sterker nog -misschien te veel eer, maar- het park staat volgens de reclameborden bekend als het nummer één uitje van Queensland met kinderen en ook zonder.

We zijn in een tropisch regenwoud en dat zullen we aan den lijve ondervinden. Als we bij Paronella Park arriveren regent het dat het giet. Terwijl we op onze gids wachten, wordt ons een paraplu aangereikt, die we dit keer wel dankbaar gebruiken waarvoor hij bedoeld is. De muren van de kasteelruïne zijn met mossen begroeid en met de vele groene tinten van het tropische regenwoud op de achtergrond, waan je je in een sprookje. Het is werkelijk prachtig en wellicht maakt de regen het nog magischer. We wandelen over vervallen trappen, tussen mysterieuze ruïnes en over romantische bruggetjes. Het licht is gedempt door het dichte bladerdak en de jungle gooit daar nog een heerlijk bosparfum tegenaan. Het lijkt wel een andere wereld.

Schildpadden voeren op de rivieroever

Ons gezin is wat minder goed met gidsen. Het is niet zo dat we de interessante verhalen niet waarderen, maar we houden er niet zo van om in een groepje te lopen. We laten de natuur of een gebouw liever voor zichzelf spreken. De feiten zoeken we later wel op in een boekje of op internet. Aan het eind van de begeleide wandeling letten we toch even op, want de gids geeft ons instructies waar we de voederplaats van de schildpadden kunnen vinden. Daarna laat ze ons midden in het park achter. We mogen nu lekker zelf de boel verkennen!

We lopen door lanen van enorme Kauri bomen en bamboebossen. Daarna zoeken we de schildpadden op, waarvoor we bij de ingang een bakje voer hebben ontvangen. Er zijn twee zandstrandjes op de rivieroever waar we schildpadden -die het zichtbaar gewend zijn, want ze zijn zeker niet bang- kunnen voeren. Het is inmiddels droog en we genieten alle vier van dit bijzondere uitje.

Nog even over de hangbrug rennen

We lopen via de uitgang naar de houten hangbrug die over de grote waterval naast het park is gespannen. We hebben hem al van onderaf mogen bewonderen, maar deze moet natuurlijk getest worden. Hoe wiebelig is ie en hoe hard kun je erover heen rennen! De kinderen hebben een hoop lol op de brug. Met het bruisende water onder ons werpen we nog een laatste blik op het kasteel en stappen daarna met een klein geel zakje met daarin een brokje van de ruïne -gekregen bij de uitgang- de auto in.

De tropische regenwouden van Queensland zijn ook met kinderen zeer zeker de moeite waard. In het regenseizoen heb je kans op flinke buien, dat hoort er een beetje bij en daar zijn de parken blijkbaar ook op ingesteld. Ik heb het in ieder geval nog niet eerder meegemaakt dat ik bij de ingang van een park een paraplu aangeboden krijg voor de duur van het bezoek. Wat een fijne service. Niet alleen wij, maar ook onze kinderen genoten van de afwisseling van watervallen, natuurschoon en historie. Zeker in combinatie met zonnige activiteiten direct aan de kust, maakt het voor iedereen een feestje!

Een laatste tip

Bij Mamu Tropical Skywalk en Paronella Park kun je kiezen voor een combinatieticket voor beide parken. Het ticket is een tijdje geldig -vraag daar naar- dus je hoeft de twee highlights van dit stukje Queensland niet op één dag te combineren als je liever wat meer tijd neemt voor beide attracties of als je kinderen nog andere plannen hebben.