Bezoek de West Coast van Nieuw-Zeeland met kinderen
Vanaf Hawea gaan we op weg naar het centraal gelegen Greymouth. Dit is de hoofdstad van deze regio en dé plek van waaruit we de West Coast kunnen ontdekken. West Coast staat bij veel mensen bekend om de sandflies, hele kleine, maar irritante steekvliegjes. Ondanks die vervelende insecten is het hier fantastisch en een leuke bestemming in Nieuw-Zeeland met het gezin!
Elvenhuisjes bij de Fantail Falls
Via uitzichtpunten aan State Highway 6 (SH6) over eerst Lake Hawea en daarna Lake Wanaka zetten we koers naar de kust. De weg voert ons over de Haast Pass. Wij hebben zeker géén haast en genieten van de slingerende bergweggetjes en de ruige natuur. Barry stuurt de auto de parkeerplaats op vanwaar we een korte wandeling maken naar de Fantail Falls. Van de vele platte stenen uit de rivierbedding zijn de welbekende elvenhuisjes gemaakt. Er staan er honderden in verschillende maten. We lopen rustig tussen de bouwwerkjes en stapelen uiteraard zelf ons eigen elvenverblijf. Met de blote voeten in het water is het genieten van de klaterende Fantail Fall die vanuit het niets uit het bos lijkt te komen!
De Tasmanzee en de gletsjers en Lake Matheson
Na onze tussenstop slaan we de beroemde Blue Pools even over. We willen naar de kust die al langzaam in zicht komt. Net voor de plek waar de Haast rivier de zee in stroomt, ligt de Haast bridge. Dit is de langste one-lane-bridge die ik ooit gezien heb. Maak je geen zorgen want de West Coast staat bekend om haar laid-back mentaliteit. Iedereen geeft je voldoende ruimte om de brug te passeren. Eenmaal aan de overkant is de natuur ontploft. De bermen lijken wel enorme plantenborders. Vlak langs beide zijdes van de weg heb je eerst een smal strookje gazon. Daarachter volgt een gelijkmatige opbouw in plantenhoogte, tot het punt waar de bomen groeien. Er staan vele soorten varens tussen, maar ook struiken met kleine oranje- en geel kleurige bloemetjes.
Voor de lunch zoeken we een mooi picknickplekje met uitzicht over de Tasmanzee. Dit vinden we op Knights Point. Er steken wat rotsen uit de zee met haar vele tinten blauw. Helaas wonen hier ook wat sandflies, dus een mooi moment om ons muggenspul te testen en goed te bevinden! Op zo’n twee uur rijden van deze picknickplek vind je Fox Glacier en Lake Matheson. Vergeet niet een ansichtkaart-foto te maken van het meer, Mt Cook en Mt Tasman vanaf Jetty Point. Een half uur daarvandaan ligt de Franz Josef Glacier. De twee slinkende gletsjers en het spiegelgladde meer, bezoeken we allemaal. Sterker nog, ze zijn een bezoek met kinderen meer dan waard. Wij hebben al onze tips voor veilige en leuke tripjes naar de gletsjers van Nieuw-Zeeland voor je verzameld in een apart blog.
Via mijnwerkersdorpje Ross naar Greymouth
Vanaf de gletsjers vervolgen we SH6 richting Greymouth. In het mijnwerkersdorpje Ross, stoppen we voor koffie en een snelle hap bij Roddy Nugget Café. Wat het interieur van het etablissement betreft, hebben we het idee in een wildwestfilm terecht te zijn gekomen. De entourage is dus prima, maar mocht je hier ooit verzeild raken, neem dan in iedere geval géén tosti. Punt 1; we moeten er ruim een half uur op wachten -hoe moeilijk kan het zijn…- punt 2; het ding druipt van de vettigheid. Geen culinair hoogstandje wat ons betreft. De kinderen vinden het overigens prima hier. Ze krijgen wat speelgoed en leesboekjes om te bekijken en kunnen lekker in de tuin spelen. In Ross kun je overigens ook nog zelf op zoek naar goud of je maakt er een leuke -één of zeven uur durende- wandeling vanaf de parkeerplaats van het informatiecentrum.
Wij overnachten in Camerons, ten zuiden van Greymouth. Dat is niet voor niets, want hier woont onze familie. Zij hebben een huis aan de kust. Op het strand spoelt -naast de zeldzame greenstone- een heleboel driftwood aan. Hiermee kunnen onze kinderen uren spelen. Samen bouwen we een fantastische tipi waar ze iedere dag wel een tijdje in te vinden zijn!
Een bezoekje aan de Punakaiki’s Pancake Rocks
Punakaiki staat bekend om de Pancake Rocks and Blowholes. Een geplaveid pad leidt ons langs de verschillende rotsformaties die lijken op, je raadt het al, opgestapelde pannenkoeken en uitzichten over de zee. Polle -uit Eftelings’ Symbolica- zou jaloers zijn op de stapels pannenkoeken die hier te zien zijn. Onze kinderen vragen in ieder geval direct of we vanavond pannenkoeken gaan eten. Als wij er zijn wordt het eb, dus de Blowholes gaan we niet in actie zien vandaag. Bij vloed worden er enorme hoeveelheden water onder de rotsen door geperst, dat vervolgens omhoog spuit. Dit is wel echt een aanrader, ondanks de topdrukte, dus check voor je naar Punakaiki gaat de getijdentabel! Een stukje voorbij de Pancake Rocks aan SH 6 -neem de auto- begint de Truman’s Track. Dit is een verborgen pareltje, weg van de drukt van de Pancake Rocks. Via het bos voert een kronkelpaadje ons naar de zee. Daar liggen twee kleine baaien met enorme rotsen in het water. Op de plek waar een watervalletje zijn water laat kletteren zijn de stenen prachtig bemost en zie je een kleine regenboog. We wandelen over het strand dat uit fijn grind bestaat. Neem je handdoek mee en geniet hier van de prachtige rust en de mooie Tasmanzee!
Onvoorstelbaar blauw water in de Hokatika Gorge
Op weg naar de Hokitika Gorge stoppen we eerst in het leuke gelijknamige plaatsje -toch nog ruim 20 km bij de Gorge vandaan- voor koffie en lunch bij Stone Oven Bakery. De pie gaat er goed in, evenals de pompoensoep. De kinderen spelen met het aanwezige speelgoed en hebben nog helemaal geen tijd voor een wandeling. Via een mooie route rijden we toch het binnenland in naar de Gorge. De Hokitika rivier heeft een heel aparte lichtblauwe kleur. We wandelen naar het eind van de trail, waar we kunnen voelen hoe koud het water is. Het pad voert door de dichte begroeiing van varens en Rata, waarin de cicaden weer luid en duidelijk van zich laten horen. Cicaden maken een soort uitstulping aan een tak waar ze eitjes in leggen. Als de larven groot genoeg zijn vallen ze naar beneden, graven zich in en blijven daar 16 -!!!!- jaar onder de grond! Geen wonder dat ze zo luidruchtig zijn. Ik zou het er ook allemaal uitschreeuwen als ik 16 jaar in het donker had gezeten.
We steken de babyblauwe rivier over via een hangbrug. Dat maakt zo’n wandeling nog leuker, zeker voor de kinderen. Bij het water aangekomen gaan de schoenen uit om pootje te baden. En hoeps… daar gaat onze kleuter. Deze keer is hij degene met een natte broek. “Geeft niks, het is maar water!” hoor ik hem zeggen. Voor we de auto weer instappen eten we een ijsje bij een foodtruck, waar we ook nog eens goedkope greenstone op de kop tikken.
Tussen Greymouth en Hokatika hebben Chinese goudzoekers in Goldsborough twee doorgangen in de berg gehakt. Je kunt er nu een prachtig rondje door het bos lopen. Het is echter aan te raden op het pad te blijven, omdat er nog diepe -onzichtbare- schachten en kuilen uit de goudzoekerstijd in de grond zitten, waarin nog wel eens honden verdwijnen. De kinderen vinden het prachtig dat de goudzoekers hier geweest zijn. Onze kleuter fantaseert erover goud te vinden dat hier is achtergelaten. Hij is er de hele route zo vol van, dat hij nergens anders meer over kan praten.
De adembenemende Arthur’s Pass
Na het ontbijt stappen we in de auto voor een fantastische rit over de Arthur’s Pass. Deze weg verbindt het oosten en westen van het Zuidereiland. Met name door dit soort fantastische landschappen, groeit onze liefde voor Nieuw-Zeeland nog iedere dag. Ook een bijzondere stop, ergens in the middle of nowhere, draagt bij aan deze groei. Vandaag stuiten we voor onze koffiepauze op het curieuze Otira hotel. Op het dak van het hotel-restaurant prijkt een enorme Gollem. Ook Gandalf the Grey is aanwezig en waakt over de spelende kinderen op de glijbaan. Binnen wordt het nog gekker, daar richt een opgezette possum zijn geweer nog net niet op ons, maar hij kijkt ons met zijn zwarte, priemende kraaloogjes wel recht aan, creepy!! We zien tig versierde toiletpotten, nog meer opgezette beesten en een hoop ouwe meuk. Als klap op de vuurpijl speelt iemand ‘Stille nacht, Heilige nacht’ op een van de aanwezige piano’s… Kortom, stop hier even om koffie te drinken en de kinderen lekker te laten spelen!
De rit wordt alsmaar mooier en mooier en we maken weer vele foto’s. Bij een hoog viaduct met een one-lane-bridge, stoppen we langs een brede rivierbedding en genieten van het weidse Alpenlandschap. In de verte schitteren de besneeuwde bergtoppen en een helderblauwe lucht met uitgeveegde wolken daarboven, maakt het perfecte plaatje compleet. Ongelofelijk dat we hiervan mogen genieten. De kronkelende bergweg voert ons door valleien met ook hier geel, verdord gras en grazend vee. In het plaatsje Arthur’s Pass kopen we pie, een sandwich en fruit voor een picknick bij onze bestemming voor vandaag: Castle Hill Rocks.
Net als in de film!
Castle Hill Rocks is een locatie in een heuvellandschap vol -niet erg verrassend met deze naam- enorme rotsen. Hier zijn scenes van The Lord of the Rings en Narnia opgenomen. We wanen ons in een filmset als we in de schaduw van een forse monoliet het meegebrachte eten oppeuzelen. We ‘zien’ hier het reisgezelschap van Frodo zo rondstappen en de hyenaachtige beesten met Uruk-hai op de rug tussen de stenen rondrennen, op jacht naar de goederikken. Het pad gaat omhoog en op de top vragen we een heel jonge, Orlando-Bloom-look-alike, een foto van ons gezin te maken. We moeten het overigens doen met de Will Turner -Pirates- versie en niet de Legolas-variant… helaas, dat zou nog toepasselijker zijn geweest!
Nog wat laatste tips voor Greymouth met kinderen
Ook Greymouth zelf is leuk met kinderen. Het stadje is het begin- en eindpunt van de -ook leuk met kinderen- Transalpine Express tussen Greymouth en Christchurch. Daarom is er veel horeca te vinden, zoals de beroemde Bonzai. Deze pizzeria heeft heerlijk eten, vriendelijke bediening, kinderstoelen én de kinderen kunnen er lekker spelen. Is het weer wat minder, ga dan met je kroost zwemmen in het Westland Recreation Centre. Je kunt er baantjes trekken, maar er zijn ook glijbanen. Houd er met je verwachtingen rekening mee, dat het gewoon het lokale zwembad is en geen waterslidespark voor toeristen. Maar het is een prima zwembad om je een uurtje te vermaken. Een laatste tip voor gezinnen: het Shantytown Heritage Park Greymouth, zo’n 10 kilometer ten zuiden van de stad. Hier is een oud stadje uit de goudzoekerstijd nagebouwd. Behalve lekker door het openluchtmuseum wandelen en alles op je gemak bekijken, kun je er goud zoeken, een ritje met de stoomtrein naar de houtzagerij maken én gewoon klimmen en klauteren op de speeltoestellen! Kinderen tot en met vier jaar mogen gratis naar binnen.
