Het eiland Funen, van Odense tot Nyborg en nog iets verder
Wij vertellen onze kinderen veel verhalen en we lezen er nog meer voor. Zo zijn we alle vier dol op sprookjes. In onze boekenkasten staan veel dikke boeken met sprookjes van de gebroeders Grimm, maar ook van Hans Christian Andersen. Laat deze laatste sprookjesverteller nu uit het land komen dat we nu bezoeken: Denemarken. We gaan naar Funen met de kinderen!
Langs de kustlijn van Funen
Het noorden van Funen heeft een mooie lange kustlijn. Watersportliefhebbers zullen het hier geweldig vinden. Noord-Funen heeft ook mooie natuur waar gezinnen zich zullen vermaken in combinatie met de oude koopmansstadjes. Het is hier gewoon lekker anders dan anders en dat is wat heel veel kinderen en ook ouders zeker zal aanspreken. Ga naar de omgeving van Middelfart op het eiland Funen voor de meest kindvriendelijke stranden en sla ook zeker Kertminde met haar (speel)tuin aan zee niet over. Kertminde is een klein dorpje tussen twee fjorden in, een havenstad met mooie uitzichten. Hier heerst de maritieme sfeer en bovendien zit je lekker dicht bij de prachtige natuur.
Odense, de geboorteplaats van Hans Christian Andersen
Odense op het eiland Funen is zijn geboorteplaats. Wat is er leuker, als je dan toch in de buurt bent, om de voetsporen van deze meesterverteller te volgen en bovendien de rest van het eiland te ontdekken? Wij nemen je mee op een sprookjes-avontuur in Odense en naar het mooie Nyborg! En als we dan toch in de buurt zijn, willen we natuurlijk ook de nieuwe Bostoren van Camp Adventure beklimmen. Het beloven een paar mooie dagen te worden!
In de voetsporen van Hans Christian Andersen
Het is lunchtijd als we in Odense aankomen en we besluiten te gaan eten in het theatercafé Odeon Social, tegenover het Andersen museum. Dit is een erg geschikte plek voor kinderen. Ze hebben hier spelletjes en Duplo, dus dat wordt dan ook allemaal uit de kast getrokken. We eten salades en wandelen daarna een ronde door het historische deel van de stad. Hier heeft Hans Christian Andersen ook ooit gewandeld, wat bijzonder! Uit Andersens pen komen onder andere De kleine zeemeermin, De nieuwe kleren van de keizer en Het tinnen soldaatje. We volgen zijn ‘hoofd’ -een afbeelding op de tegels- langs kleurrijke arbeiderswoninkjes met fietsen en stokrozen tegen de gevel. We werpen een blik door de ramen van zijn geboortehuis en lopen verder over straten van keitjes.
En door naar de hoofden…
Als de hoofden op zijn volgen we voetstappen. Deze brengen ons langs nog meer schattige straatjes vol gevels met vingerhoedskruid en andere vrolijke bloeiers in de voortuin, een prachtig, vierkant plein, een reusachtige tinnen soldaat met één been en een stukje verderop zijn papieren -in dit geval metalen- bootje in de vijver van het park. Aan het einde van het pad kijkt een beeld van Andersen statig over het park uit. Na nog een speelkwartiertje op een klimtoestel tegenover een theaterhuis in het park, lopen we verder als we opeens de beeltenis van de sprookjesschrijver in de verkeerslichten zien! Hé leuk, dat hebben we in Maryborough (Australië) ook van Marry Poppins gezien. Wij houden wel van deze subtiele details!
Hier vind je de route die je kunt wandelen in de voetsporen van Andersen. Het voert je langs de plekken in Odense die wij hebben bezocht. Je kunt een museumticket kopen dat je toegang biedt tot vijf locaties die met Andersen in verband staan. Ook met jonge kinderen is dit zeker de moeite waard en bovendien is het ticket voor 0 tot 17-jarigen gratis.
Twee eeuwen terug in de tijd in Den Fynske Landsby
We zetten koers naar Den Fynske Landsby, dat ook in Odense te vinden is. Den Fynske Landsby is een openluchtmuseum in de stijl van een dorpje uit de tijd van Hans Christian Andersen. Hier staan verschillende boerderijen compleet met groot en klein vee, een korenmolen, huisjes en een schooltje. Er lopen ook mensen rond in kleding van twee eeuwen geleden om de boel nóg beter aan te kleden. Onze kinderen stellen hen allemaal vragen in de veronderstelling dat ze hen gewoon verstaan. Met wat vertaalwerk van onze kant, leren ze toch een heleboel uit de vroege 19e eeuw.
Hilarische voorstelling in de open lucht!
Na een broodje lopen we naar huisje 16 waar we in een openluchttheater gaan kijken naar de sprookjes van Andersen. Voor het binnenplaatsje staan wat houten banken met daarvoor met hooi gevulde, jute zakken om op te zitten. We horen de sprookjesverteller al van verre aankomen met zijn wagentje waar een vrolijk deuntje uit komt. Hij klapt de gordijntjes uit en we zitten inderdaad in een minitheater. De op Andersen lijkende verteller wil het verhaal van Het meisje met de zwavelstokjes voordragen, maar wordt daarbij bruut gestoord door grote Claus -uit het sprookje Grote Claus en Kleine Claus- en na wat hilarische taferelen besluit hij toch dat we de voorstelling op een andere plek moeten voortzetten. De hele bups staat op en in een lange stoet wandelen we naar het erf van een grote boerderij met identieke bankjes en jute zakken.
Als iedereen heeft plaats genomen gaat het spel weer verder. Na wat verschillende inbreuken in de show, door allerhande sprookjesfiguren, verkassen we nog twee keer naar prachtige locaties van het openluchtmuseum. De acteurs zijn formidabel! Onze kinderen vinden het hilarisch en kunnen het prima volgen al spreken ze na zes dagen nog steeds geen woord Deens. We worden een uur lang vermaakt op hoog niveau en het is dan ook erg jammer dat de show is afgelopen. Dit is echt heel goed gedaan. Hier mag het museum oprecht trots op zijn!
Tijd voor oude spelletjes
Na nog een mooie wandeling langs de oude boerderijen en huizen, komen we uiteindelijk aan bij de school. Hier kunnen de kinderen zowel binnen als buiten even heerlijk spelen. Ze proberen het steltlopen uit -alleen Barry kan een paar passen zetten- gaan touwtjespringen, hoefijzerwerpen en proberen een hoepel met een stok te laten rollen. Onze kleuter krijgt het op een heel bijzondere wijze voor elkaar, dat dan weer wel! Er staan ook nog allerlei uit hout gesneden dieren waarop geklommen kan worden. Kortom, de kinderen vermaken zich hier uitstekend. Toch is de tijd van gaan gekomen en met twee druk kwebbelende kinderen op de achterbank rijden we naar ons huisje in het mooie Nyborg. Funen met kinderen is tot nu toe echt geweldig.
Struinen door het historische centrum van Nyborg
Na het ontbijt in ons knusse huisje rijden we naar het centrum van Nyborg. Hier staat Nyborg Slot dat we van dichtbij willen bekijken. Het is wegens een flinke renovatie helaas gesloten tot 2020, maar gelukkig is er in de omgeving genoeg leuks te zien. Een stukje verder, op de vesting, staat een oude watertoren met kanonnen er omheen. Daar -op de kanonnen, niet op de toren- moet natuurlijk geklommen worden! Het stadje Nyborg is een verborgen pareltje. Naast dit historische stukje, vind je hier ook superleuke vakwerkhuizen en andere, oude gebouwen. We lopen een rondje door het centrum langs allerlei gekleurde gevels en winkels. Kijk op www.nyborgslot.dk voor meer informatie over de openingstijden van het slot en kindvriendelijke musea.
Daar bij de waterkant
Na de lunch wandelen we in Nyborg door de jachthaven die in 2016 de titel ‘Haven van het jaar’ ontving. Het water is spiegelglad en er liggen naast de vele moderne zeiljachten ook wat mooie oude zeil- en vissersboten. Het is heerlijk om hier langs het water te wandelen. Terwijl wij genieten van de aangename temperatuur, het water dat schittert in de zon en het uitzicht op de vele masten, spelen de kinderen in het speeltuintje op de kade. Als iedereen uitgespeeld en -gekeken is, gaan we door naar de andere kust van Nyborg, want daar ligt het strand. Tegenover Storebælstbadet is een groot parkeerterrein. In het gebouw zelf kun je je omkleden als je in de zee wilt zwemmen. Vanaf het strand hebben we een mooi zicht op de lange Storebæltsbroen -de Grote Belbrug- die de eilanden Funen en Seeland met elkaar verbindt. De kinderen spelen op het strand en maken met zand en keien verschillende forten. Wat is het toch heerlijk als je zo weinig nodig hebt om je te vermaken. Moe maar voldaan gaan twee zanderige kinderen hun bed in op dit prachtige eiland Funen, het is tijd om naar Bisserup te rijden voor ons laatste avontuur de volgende dag.
Een avondwandeling door Bisserup
Het is rustig aan de kust van Bisserup, waar onze laatste overnachtingsplek van deze Denemarkentrip ligt. Na een overheerlijke maaltijdsoep in ons knusse huisje gaan we naar het strand voor een mooie avondwandeling. We gooien stenen vanaf de steiger en wandelen over de dijk naar de haven. Ook hier is het heerlijk rustig. Er liggen wat karakteristieke oude boten weg te rotten, maar ook prijken er wat beter onderhouden jachten in het avondlicht. Het gras is hoog en de huizen op de achtergrond zorgen ervoor dat dit een haven is, zoals een haven hoort te zijn. Een aangenaam briesje, de zilte zeelucht, krijsende meeuwen en onze kinderen met handen vol stenen, schelpen en veren. Wat een plaatje! Ik blijf maar foto’s schieten, zo mooi is het hier. Een perfecte plek tijdens onze sprookjesachtige en avontuurlijke vakantie in Denemarken met de kinderen.
Nog een klein uurtje rijden vanaf Funen
We maken vanuit Funen dus nog even een rondje via het eiland Seeland, of Sjælland op z’n Deens. Waarom? De beklimming van de 45 meter hoge Forest Tower van Camp Adventure op het eiland Seeland staat op onze planning sinds de opening. Deze ronde toren met zijn karakteristieke zandlopervorm is pas sinds maart van dit jaar -2019- geopend, maar dat is niet te merken. De pr-manager heeft blijkbaar goed zijn of haar best gedaan, want we zijn zeker niet de enige die naar boven willen. De ingang van dit park is werkelijk een kamp. Overal staan grote, houten tafels en banken en er zijn plekken met hangmatten ingericht. Er branden houtvuurtjes en het stikt er van de mensen in outdoorkleding. Je kunt hier namelijk ook klimmen. Hoog in de bomen zijn verschillende canopy-parcours uitgezet op diverse niveaus. Zowel kinderen -vanaf 6 jaar- als volwassenen kunnen hier hun klimhart ophalen. Dit is aan ons dus nog niet besteed met een 2 en 4-jarige en wij kopen slechts een enkel ticket voor de toren. Benieuwd naar onze beklimming van de toren? Wij schreven over ons avontuur bij observatietoren Skovtårnet.
