Georgië met een 4x4, over bergpassen en door kloven

Dit is het vervolg van mijn reisverslag van ons offroad kampeeravontuur in Georgië met ons gezin. Deze kampeerreis met een 4x4 busje begon met een avontuurlijke start. In dit blog duik ik wat dieper in onze onvergetelijke familietocht. Ik neem je mee langs een aantal hoogtepunten van onze reis, van wandelingen door prachtige valleien tot uitdagende ritten over bergpassen, en laat zien hoe Georgië het perfecte avontuur biedt voor families die durven te dromen en te ontdekken.

Wandelen in de Truso Vallei

Na een korte en frisse nacht - 4 graden buitentemperatuur - willen de dames niet meer slapen, maar spelen. Redelijk op tijd zijn we dus weer onderweg, het is een klein stukje rijden naar de Truso Vallei. Daar gaan we even wandelen met de kinderen. De Truso Vallei staat bekend om haar kloof en watervallen. Het is een schitterend landschap van groene bergen. De meeste watervallen staan helaas droog, ze wachten hier volgens mij met smart op smeltwater na de winter. We bekijken de varkens langs de kant van de weg. Na een wandeltocht van circa twee kilometer zijn we er klaar voor om het lange stuk verder te rijden naar het laatste deel van onze route.

Nog even wat achtergrondinformatie. De Truso Vallei, gelegen in de nabijheid van de grens tussen Georgië en Rusland, is een verborgen parel in de Kaukasus die bekendstaat om haar adembenemende natuurlijke schoonheid. Deze vallei, die zich uitstrekt langs de rivier Terek, is beroemd om haar thermische zwavelwaterbronnen, spectaculaire kalkstenen formaties, en bruisende watervallen. Het gebied is ook rijk aan historie, met ruïnes van oude forten en verlaten nederzettingen die getuigen van een roerig verleden. De Truso Vallei is niet alleen een paradijs voor wandelaars en natuurliefhebbers, maar speelt ook een cruciale rol in de Georgische cultuur en geschiedenis, mede dankzij de historische Ossetische dorpen en de eeuwenoude tradities die hier bewaard zijn gebleven. Elk seizoen biedt een uniek uitzicht op de vallei, van weelderig groen in de zomer tot een betoverend sneeuwlandschap in de winter.

Van de Truso Vallei naar Svanetië met een tussenstop

Het is te ver om in één keer naar Svanetië te rijden, dus we overnachten bij een hele vriendelijke meneer in de tuin van een voormalig restaurant. Het is allemaal wat vervallen, maar hij biedt nog wel slaapplaatsen aan in zijn tuin. Prima wat ons betreft.

Het gezelschap vindt hij heerlijk, Mia gaat gewillig bij hem op schoot zitten en Tess praat honderduit, ook al verstaat hij er niets van; hij geniet. Eigenlijk heeft deze locatie ook wel wat triests. Een groot, vervallen gebouw, een tuin met bloemen, maar geen mensen om het mee te delen. Het is een locatie aan een rivier, ooit zal het hier vast heel levendig geweest zijn te zien aan een verlaten slingertouw boven het water. Wij overnachten hier prima en vertrekken vroeg in de ochtend weer naar de volgende bestemming.

Varen in Martvili Canyon

Om de reisdag op te breken maken we een stop bij Martvili Canyon. We besluiten een kijkje te nemen wat het precies is. Na vooral veel autorijden deze twee dagen is een stop en een uitje geen overbodige luxe voor de kinderen en voor onszelf. Vanaf de parkeerplaats worden we meerdere keren aangesproken voor een jeepsafari of raften, beide spreken ons voor nu aan. Mia is nog wat jong voor raften en autorijden kunnen we zelf natuurlijk wel met onze 4x4 camper die we gehuurd hebben bij PARENT. We lopen verder naar voren op zoek naar een speeltuin of korte wandelroute.

Bij de entree kun je ook kiezen voor een combinatie; bootje varen door de kloof en circa 1 kilometer wandelen door de kloof. Voor omgerekend circa €12,50 per persoon (prijspeil 2022) en kinderen tot 6 jaar zijn gratis, krijg je toegang tot de kloof inclusief varen.

We wandelen onder begeleiding naar de pier. Eerst allemaal een zwemvest aan, daarna wordt onze boot naar het water getild en mogen we plaatsnemen. Het tochtje is kort. Even de kloof in, waterval bekijken en terug. Perfect voor ons met de kinderen. Mia kijkt haar ogen uit en Tess zit met een grote glimlach naast mij. Het bootje is een goede keuze!

Martvili Canyon, gelegen in West-Georgië, is een van de natuurwonderen van het land, bekend om haar adembenemende schoonheid en rijke geschiedenis. Deze kloof, uitgesleten door de rivier de Abasha, biedt bezoekers de kans om te wandelen over speciaal aangelegde paden en bruggen die zorgen voor een spectaculair uitzicht. De canyon is ongeveer 40 meter diep en strekt zich uit over een lengte van ongeveer 2.400 meter. Het meest kenmerkende aan Martvili Canyon zijn de kristalheldere wateren die door de kloof stromen. Deze was ooit een badplaats voor de Georgische adel. Archeologische vondsten wijzen erop dat de omgeving van de canyon al sinds de Bronstijd bewoond werd.

Wanneer we terug zijn bij de pier wandelen we nog een klein stukje boven de kloof, wederom onder begeleiding, alleen nu niet van een persoon maar van zwerfhonden. Mia vindt het maar wat gaaf! Als het begint te regenen lopen we snel terug, tijd om verder te rijden naar onze volgende bestemming.

Martvili Canyon staat ook bekend om zijn nabijgelegen watervallen en kleine meren, wat het een ideale bestemming maakt voor zowel avonturiers als natuurliefhebbers die de prachtige landschappen van Georgië willen verkennen.

Op weg naar Mestia vanuit Martvili Canyon

De weg naar Mestia duurt best lang. Over circa 200 kilometer doe je zeker vier uur in dit stuk van Georgië. Tussenstops zijn dus zeker welkom om de rit wat te breken. Langs de weg zien we een toffe houten brug, even een beetje afwisseling van het gehobbel in de bus. We stappen de brug op en wandelen heen en weer. Stiekem best een beetje spannend als je de constructie bekijkt. Niet te veel bij nadenken anders zou je wellicht geen stap op de brug zetten, terwijl je wel een gaaf uitzicht hebt op het kolkende water in de rivier onder de brug.

Hoe hoger we komen hoe slechter de weg, er zijn zelfs stukken waar je door de berm moet omdat de weg gewoon helemaal weg is. Lees: naar beneden gestort. Een 4x4 is hier geen overbodige luxe en onze route is natuurlijk ook geïnspireerd door het televisieprogramma "De Gevaarlijkste Wegen Van De Wereld"! We verbazen ons over het feit dat dit de enige toegangsweg is tot Mestia, een nog redelijk grote plaats.

Zagari Pass naar Tsageri of toch maar niet?

Ook hier overnachten we onderweg weer bij iemand in de tuin. Het is hier zo’n 0 graden ‘s nachts en als we ‘s ochtends wakker worden is de wereld boven ons wit. We vragen onze gastheer of de Zagari Pass met sneeuw te doen is, maar in verband met de kinderen raadt hij het ons af.

Eigenwijs als we zijn besluiten we toch naar Ushguli te rijden en daar zelf de situatie in te schatten en te beslissen of we dezelfde weg teruggaan of toch via de Pass naar Tsageri rijden. De weg naar Ushguli valt ons echt alleszins mee. Sommige stukken zijn wat hobbelig, maar over het algemeen prima te doen. Tess is helemaal hoteldebotel van de sneeuw, dus zeker tijd maken voor een sneeuwballengevecht. In het hoge bergdorpje vragen we wat dorpelingen naar de Zagari Pass. Zij geven aan dat het met een 4x4 echt prima te doen is: dat is het antwoord dat we willen horen, we gaan het dus proberen. Locals know best!

Glibberen en glijden boven op de bergpas

Na het beloofde sneeuwballengevecht gaan we de uitdaging aan. Tijd voor een stuk van de gevaarlijkste wegen ín de sneeuw! Het eerste stuk is prima te doen en we krijgen er vertrouwen in. Daarna komen we in een pittig stuk. We glibberen en glijden. De hele bus is scheef en naast ons zien we de afgrond. Jouke lukt het (net) om de bus zo goed als op de weg te houden. Als we weer wegglijden horen we een harde tik aan het wiel, alsof we een grote steen raken en vast komen te zitten in een greppel.

Ik moet bekennen dat ik even dacht aan een laatste moment. Vast zitten boven op een berg, in de sneeuw, zonder telefoon bereik is niet per se de ideale situatie. Gelukkig komen we na het pittige stuk op een grote vlakte. We bespreken een plan van aanpak en kijken naar de route die we onder ons zien liggen. Nog zo’n stuk als zojuist zien we echt niet zitten. Teruggaan over datzelfde stuk eigenlijk ook niet…

Hoe lager de route gaat, des te minder sneeuw. We besluiten door te rijden en dat blijkt een goede keuze te zijn. We gaan van meer dan 20 centimeter neeuw naar nog maar een klein laagje tot het helemaal weg is en een gravelweg over blijft.

Oh nee, de berg is ingestort!

Wanneer we weer op asfalt zijn parkeren we de camper en maken we een lunch met bacon en eieren. Dit stuk route is echt de klotsende oksels waard, wat een immense uitzichten hebben we gezien over de Kaukasus. Prachtig en echt veruit de mooiste route die we gereden hebben! Na de lunch rijden we weer verder tot we ongeveer 500 meter verderop niet door kunnen. Er is een verschuiving geweest en de hele weg ligt bezaaid met stenen. Een paar locals die hier al wachten geven in handen en voeten Engels aan dat de bulldozer tegen 14.00 uur komt. Het is op dat moment 13.00 uur...

Langs de kant van de weg liggen veel stenen, goed genoeg voor Tess om er een kasteel van te bouwen. Mia is ondertussen aan het sjansen met de locals en er wordt een kampvuur gemaakt langs de kant van de weg. Ondertussen komen er nog meer mensen bij, een stel uit Zwitserland en wat meer locals. Rond 16.00 uur liggen de stenen nog steeds op de weg en gebeurt er nog niks. Een van de lokale mensen rijdt samen met de Zwitserse man een stuk terug. Het plan is om wat eten te regelen en zo'n 45 minuten later komt hij terug met brood, worstjes, verse kaas, komkommer en vlees van een berggeit. Geweldig dit!

Terwijl we ons tegoed doen aan het brood met kaas en worst, wordt het vlees boven het vuur gehangen. Met wat eigengemaakte wijn en wodka maken we er een heus feestje van. Niet veel later, rond 18.00 uur, is de weg vrij! Het is ondertussen aan het schemeren, dus we besluiten nog een klein stuk te rijden en dan vlug een overnachtingsplek te zoeken. We belanden langs een rivier. De dames hebben de knollen zoals we dat in Twente zeggen. Ze zijn doodop en morgen is het alweer tijd om richting het vliegveld te rijden.

Deze week is echt snel voorbij gevlogen, wat hebben we ontzettend veel meegemaakt. Dit land dragen we mee op een speciaal plekje. De mensen in Georgië zijn zo vriendelijk, het land is grillig, ruig en ongerept. De perfecte bestemming voor avonturiers en echt goed te doen met kinderen.

Meer over een vakantie in Georgië met kinderen

Plan je een roadtrip of ander type vakantie door Georgië? Deze tips helpen je tijdens de voorbereiding:

• In Georgië voor beginners lees je handige informatie voor je eerste bezoek aan Georgië met je gezin.
• Bezoek Visit Georgia voor meer informatie en inspiratie.
• Lees onze artikelen over Georgië met kinderen voor meer reistips en inspiratie.
• Wij rijden door Georgië met een Mercedes-Benz, 4X4 Camper (MOTOR HOME). Best een oudje al, maar dat zijn alle auto's bij PARENT hebben we gezien wel.