Roadtrippen langs de meren van het Zuidereiland (plus route!)

Vanuit het vliegtuigraampje zie je ze al liggen, de grote meren van het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland. Ingeklemd tussen de majestueuze bergen met hun besneeuwde toppen knallen de helderblauwe kleuren je tegemoet. Water en kinderen is natuurlijk altijd een goede combinatie en dus maken wij een rondje langs al dit natuurschoon om te onderzoeken wat er hier voor kinderen te beleven is.

Via Lake Tekapo en Lake Pukaki naar Wanaka

Vanaf Christchurch rijden we een flink stuk over SH1 -State Highway- en gaan bij Rangitata SH79 op. Net voor het plaatsje Geraldine is het tijd voor een vroege lunch bij The Farm Shop Café. Binnen in het restaurant kun je terecht voor allerlei lekkere gerechten en in het aangrenzende winkeltje voor verschillende boerderijproducten voor thuis. Buiten staat een gigantisch luchtkussen waarop de kinderen heerlijk hun energie kwijt kunnen, terwijl wij in het zonnetje genieten van koffie en tosti’s.

Het eerste meer dat we schampen richting Wanaka is Lake Tekapo aan SH8. Al van een afstand schittert het diepblauwe water ons tegemoet. Vlak bij de parkeerplaats staat het iconische, stenen kerkje dat al miljoenen keren gefotografeerd is. The Church of the Good Sheperd is erg klein, maar reuze fotogeniek dus! Als er net een tourbus voor je de parkeerplaats op draait, is het een hele kunst om het kerkje vrij van rondslenterende toeristen op de gevoelige plaat te krijgen. Natuurlijk gaan we naar binnen, even op een bankje zitten en door het grote raam naar het meer kijken. Eenmaal op het kiezelstrand moeten er wat stenen in het water gekegeld worden door onze kinderen, maar we genieten vooral van het weidse, blauwe uitzicht.

Church of the Good Shepard

Op nog geen uur rijden van Tekapo -ook gewoon aan onze route- ligt Lake Pukaki. Hier heeft het water een andere tint blauw en ook de omgeving ademt een andere sfeer, want geen berg is gelijk. In de verte torent Mount Cook trots boven het meer en de omringende bergen uit. We stoppen bij twee verschillende lookouts. Bij nummer één is het te druk naar onze zin, maar bij een campground hebben we een prachtig vrij uitzicht. Hup, allemaal de auto uit en lekker de benen strekken. Onze kinderen vinden het hier heerlijk in het hoge gras en vermaken zich een hele tijd met stokken die ze vinden. We kunnen helaas niet al te lang blijven, want het is nog bijna twee uur rijden naar Wanaka en dat zonder fotostops.

Download hier onze route

Dwalen door Puzzling World

Als je in de buurt bent van Wanaka, dan is een bezoek aan Puzzling World een regelrechte aanrader! Hier is het eerste reusachtige doolhof ter wereld gebouwd. Er ligt 1,5 km aan paden, waar mensen gemiddeld 3 tot 5 km afleggen om de finish te bereiken… Laat je jonge kinderen dus niet alleen de challenge aangaan, maar ga vooral mee om samen te verdwalen. Je moet onderweg de rode, blauwe, gele en groene toren beklimmen. Dat mag in willekeurige volgorde, maar als je van nog meer uitdaging houdt, bestaat er ook nog een ‘vaste’ volgorde. Onze kleuter is meteen enthousiast en schiet al bijna uit de startblokken bij het woord doolhof. We spreken toch maar af, dat hij bij mij moet blijven, voor wij er nog een opdracht bij krijgen; ‘zoek je kind’! Barry loopt met de peuter tot de eerste toren met ons mee en gaat daarna met ons meisje naar binnen, waar heel veel denkpuzzels opgelost kunnen worden, maar zij gaat er vooral lekker ‘pele’.

Formaat Hobbit komt prima van pas!

Als we na bijna een half uur dwalen nog steeds maar één toren gevonden hebben, besluiten we het onszelf wat makkelijker te maken. Gelukkig is deze moeder van het formaat Hobbit en passen we samen prima onder de afzettingen door, ssst! Even wachten tot er niemand meer in de buurt is en hop, wij zijn toch aan de andere kant van het doodlopende pad. Met de scherpe steentjes nog in mijn knieën geprikt, maar dat negeer ik gewoon! Zoonlief vindt het prachtig. Nu schiet het lekker op en vinden we de andere drie torentjes vrij vlot na elkaar. Iets minder dan een uur doen we uiteindelijke over onze avontuurlijke zwerftocht.

In het gebouw van Puzzling World kun je je brein plagen met optische illusies. We zijn in kamers met schuine vloeren waar water naar het hoogste punt lijkt te stromen, stoelen naar boven ‘glijden’ en ballen omhoog rollen. We zien bekende en onbekende gezichtsbegoochelingen waar het hele gezin vol verwondering naar kijkt of aan deel neemt.

Green Corner @ Puzzling World

Dromen bij Puzzling World

Fish & Chips eten op de oevers van Lake Wanaka

Na een paar uurtjes Puzzling World is het weer tijd voor wat natuurschoon. De lucht is blauw, versierd met mooie witte wolkjes. Er staat een straf windje, waardoor het heldere water niet helemaal strak is. Toch is het meer geweldig mooi met de machtige bergen op de achtergrond. Bij Boaboa halen we fish & chips die traditiegetrouw in de krant van gisteren is verpakt. Aan de waterkant, onder een eeuwenoude boom in treurvorm zitten we enigszins beschut op een paar gigantische keien. Al genietend van de zoute hap en het heerlijke uitzicht over het water proberen we ons eten te verdedigen tegen Kwek en Kwak, een duo opdringerige eenden. De vis wordt bijna uit de handen van de kinderen gestolen! Ook zijn er nog wat imponerende meeuwen met hun harde gekrijs en een brutaal musje. Zij laten het gelukkig uit hun hoofd om ons dichter dan een meter te naderen.

Bezoek historische Cromwell

Vandaag staat een rondrit in de omgeving van Wanaka op het programma. Via SH6 rijden we langs Lake Dunstan naar het plaatsje Cromwell. Hier is een soort -gratis- openluchtmuseum aan de Kawarau River. In de 19e eeuwse gebouwen zijn restaurantjes, musea, winkeltjes en galeries gevestigd. Zoals iedere ochtend gaan we eerst op zoek naar koffie. Deze drinken we natuurlijk het liefst met uitzicht! Dan zitten we bij Grain and Seed Café wel goed. Wat een heerlijk, vredig plekje. De kinderen krijgen van de restauranteigenaar een bak met speelgoed die ze met andere peuters delen. Het lijkt wel lente. Het windje is fris, maar het zonnetje straalt er lustig op los. Prima weer om het dorpje te verkennen. In een aantal gebouwen en huizen zijn tafereeltjes of spullen uit de begindagen van Cromwell te zien. De kinderen vinden het geweldig al die historie en met name de kleuter vraagt ons het hemd van het spreekwoordelijke lijf.

Goud zoeken en kijken bij het bungeejumpen

Heb je zin in nog meer Nieuw-Zeelandse geschiedenis? De route over SH6 voert ook langs Goldfield Mining centre. Via een loopbrug over de Kawarau Gorge met daaronder een hemelsblauwe, snelstromende rivier, bereik je dit openluchtmuseum. Hier kun je je prima een paar uur vermaken. In het museum zien we hoe vroeger het goud gewonnen werd en lopen we door een Chinees dorpje. Het waren namelijk vooral Chinezen die hier in Nieuw Zeeland het goud uit de grond kwamen halen. En het allerleukste! Je kunt ook nog zelf goud zoeken en dat is een feest voor de kinderen. Onze zoon heeft al bedacht dat hij later heel rijk gaat worden als hij super veel goud heeft gevonden!

Bij de Kawarau Bridge genieten we niet alleen van de rivier ver onder ons, we zien ook mensen bungeejumpen. Sterker nog, hier is de sport bedacht! Onze kinderen mogen op de weegschaal staan. Ze zijn nog veel te licht -gelukkig- om zich vanaf de brug, aan een elastiekje naar beneden te mogen storten. Onze zoon neemt zich meteen voor dat hij dit dus nóóit zal doen, van een hoge brug springen, dat vindt mama wel zo fijn.

Lunchen in goudzoekersstadje Arrowtown

De rit voert verder over SH6 naar Arrotown. Hier werd aan het eind van de 19e eeuw goud gevonden. Dat was het startschot voor een enorme goudkoorts die de hele westkust van het Zuidereiland in zijn greep hield. In Arrowtown zijn de typische huisjes in settlers-stijl nog goed te herkennen. Na een wandeling door het dorpje genieten we bij Bonjour Café van een Franse lunch, compleet met croissants en crème de menthe.

We rijden terug naar Arrow Junction en nemen daar -een stukje verderop aan de linkerkant- Crown Range Road de bergen in. Deze weg voert ons over kronkelige passen en door groene dalen. We zien honderden schapen, iets minder koeien en nog minder paarden. We rijden over one lane bridges met daaronder kraakheldere, blauwe riviertjes met kiezelbodems. Wat is het hier toch verschrikkelijk mooi! Er zijn weinig ritten op de wereld -en geloof me, we hebben er heel wat gemaakt- die hieraan kunnen tippen! Gelukkig zijn er op de route behoorlijk wat plekken om te stoppen, foto’s te maken of een stukje te wandelen. Boven ons cirkelen valken, vaak zijn ze met z’n tweeën, maar verder is de lucht leeg.

Kraakheldere en blauwe riviertjes in Nieuw-Zeeland

Treinen in Kingston op weg naar Manapouri

Vanuit Wanaka vertrekken we over SH6 naar onze volgende overnachtingsplek in Manapouri. Ik val in herhaling, maar wat is het hier toch ontzettend mooi! Het ene kronkelige bergweggetje gaat over in een ander nog mooier weggetje met weidse uitzichten of machtige bergketens. Hele stukken hebben we gisteren tijdens de rondrit ook al gereden, maar dat deert niet. We rijden kilometerslang langs diepe kloven met snelstromende, helderblauwe rivieren en dan weer langs diepblauwe meren met rustig kabbelend water. De weilanden staan vol geschoren schapen en kleuterlammetjes. De koeien zien er vertrouwd Nederlands uit en de paarden lijken te zijn achtergelaten door cowboys. Ze zijn wat kleiner dan de rassen die we veel in Europa zien en hebben vaak meerdere kleuren.

In het plaatsje Kingston stoppen we voor de lunch op een parkeerplaats voor Kingston Flyer. Een restaurant dat in een oud, karakteristiek stationsgebouwtje gevestigd is. Ze zijn nog niet open, dus dan maar de benen strekken. We wandelen naar de oever van Lake Wakatipu, dat vele kilometers onze metgezel aan de rechterzijde was. Een stukje verderop staan antieke treinstellen op het oude rangeerterrein. Dat moeten we natuurlijk onderzoeken! De kinderen klimmen naar boven en kijken door de stoffige raampjes. Wat zou het heerlijk zijn om hier een ritje mee te maken!

Treinen kijken bij Kingston Flyer restaurant

Spelen op de oevers van Lake Manapouri en Lake Te Anau

We verruilen SH6 voor SH94. De bergen worden wat puntiger en ook hier is het ongelofelijk mooi -heb ik dat al gezegd?- zeker nu de zon en de blauwe luchten de omgeving zo prachtig oplichten. Even voor drieën arriveren we bij onze blokhut in Manapouri die wat primitiever is -bewust voor gekozen, dat dan weer wel- dan wat we tot nu toe gewend zijn. Het valt zelfs onze peuter op, want zij vraagt diverse keren waar de slaapkamer is. Hier is geen stroom en dat geeft hoop op een fonkelende sterrenhemel vannacht!

Als de kinderen uitgespeeld zijn op het grote gazon voor onze cabin, gaan we weer op avontuur! Ons eerste doel is Lake Te Anau bij het gelijknamige dorp. Onze kroost speelt er met stokken en stenen -het begint traditie te worden- terwijl Barry probeert te voorkomen dat ze in het water vallen en ik de visuele herinneringen digitaal vastleg. Op de terugweg richting Manapouri wordt het licht -en daarmee de omgeving- alleen maar mooier en mooier door de laagstaande zon! Ook bij dit meer herhaald het riedeltje zich. Wij weten het inmiddels: kinderen + water + stenen + stokken = DE ideale combinatie! Zij kunnen zich hier uren met bijna niets vermaken en vinden het jammer dat we naar huis gaan om te slapen.

Kinderen + water + stenen + stokken = genieten

Voor het slapengaan lees ik onze kleuter op de veranda voor. Terwijl de schommelstoel ons lekker wiegt worden we beide slaperig en loom. De kinderen slapen snel in en wij genieten op onze veranda nog even verder. We ademen de frisse, heldere berglucht in, terwijl de vogeltjes zingen en de zon langzaam achter de bergen verdwijnt. Ik kan hier de hele nacht zitten, het is hier wonderschoon! Amen.

Tip: maak, net zoals wij, vanuit Manapouri een dagtrip naar Millford Sound.

Via koffie in Mossburn naar adrenalinehoofdstad Queenstown

Na een vlug ontbijtje verlaten we Southland. Deze prachtige streek heeft ons hart gestolen. Het is dan ook niet erg dat het eerste deel van de route over SH94 en SH6 de omgekeerde kopie is van de rit die we een paar dagen eerder reden. We weten dus dat op ongeveer een uurtje rijden -in Mossburn- Bracken Hall Café zit waar we kunnen stoppen. Onze kinderen gaan in de tuin meteen aan de slag met zand, steentjes en het bijbehorende graafspeelgoed en wij genieten in het vroege zonnetje van een lekker bakje koffie met een muffin.

We vervolgen de weg naar de adrenalinehoofdstad van de wereld: Queenstown. Het toeristische hart van het Zuidereiland. Je kunt hier uiteraard bungeejumpen, paragliden, parachutespringen en nog veel meer wat totaal niet praktisch is met twee ukkies die nog niet eens in de Python van de Efteling mogen! Zo midden in de zomer is het hier zeker niet rustig, maar er is genoeg moois te zien. Ga vooral met de Gondola naar de Skyline Top Terminal en wandel daarna verder naar Bob’s Peak, die 450 meter boven het plaatsje uittorent. Je hebt een geweldig uitzicht over Queenstown, Lake Wakatipu en de rest van de omgeving. Kinderen tot en met 4 jaar mogen gratis naar boven. Heb je trek? In de terminal kun je lunchen of dineren met een geweldig uitzicht. Je kunt hiervoor een combinatieticket boeken met het tochtje in de gondel. Heb je meer behoefte aan een wat snellere hap, dan zijn er ook gezonde snacks en pizza’s te krijgen bij Market Kitchen Café.

Stoppen voor vers fruit en op naar Lake Hawea

Vanaf Queenstowns rijden we via SH6 richting Cromwell. We passeren velden vol met fruit. Appels, pruimen, abrikozen, kersen, druiven en nog veel meer. Een flink deel van deze vruchten vinden we terug in onze fruitbox die we langs de weg bij Webb’s Fruit, kopen. De kinderen vinden het heerlijk om hier even door de boomgaard te rennen en zich te verwonderen hoe het fruit kan groeien aan zulke lage boompjes.

Zelf fruit plukken in de boomgaard

De eindbestemming van onze roadtrip door het merengebied is Lake Hawea. Het gelijknamige dorpje heeft twee restaurants. Wij kiezen Sailz en met een jong gezin hadden we geen betere kunnen uitkiezen. Ook hier kunnen de kids weer heerlijk spelen met een kist speelgoed of kleuren. Én -ook niet onbelangrijk in een restaurant- het eten is eenvoudig maar heerlijk.

De avond zit in de klok en dat betekent dat het licht steeds mooier wordt. We besluiten dan ook om aan het verlaten kiezelstrand van het meer ons toetje -de fruitbox- te eten. Het is wel oppassen dat de onstuimige stormwind de pruimen niet uit onze handen blaast. Lake Hawea is prachtig. We blijven ons verbazen over de verschillende blauwe kleuren van het klotsende water met de woeste golven. Het is bijna onwerkelijk en bovendien betoverend mooi. Wat een geweldige afsluiting van deze trip langs de grote meren van het Zuidereiland! Morgen rijden we naar de gletsjers aan de Westcoast, Fox Glacier en Franz Josef Glacier.