Waterpret in wereldstad Sydney

Goedemorgen Sydney! Na wakker worden aan zee, op de boerderij of in the bush, is ontwaken in de stad Sydney met kinderen een nieuwe Australië-ervaring. Voor het eerst in weken -het valt zelfs de kinderen op- is er geen gefluit van vogeltjes te horen.We verblijven namelijk in een appartement op de achttiende verdieping dichtbij het Olympisch Park. Het gemis van vogelgezang wordt gelukkig gecompenseerd door een geweldig uitzicht in het warme ochtendlicht. De hemel is strakblauw en een beetje heiig. Een mooie dag om de oudste en bekendste stad van Australië te verkennen. Wij zijn erg benieuwd wat deze metropool ons de komende dagen gaat brengen.

Met de ferry naar het centrum

Op vijf minuten lopen van ons onderkomen vertrekt de ferry naar het centrum. Deze brengt ons vanaf de Olympic Park Wharf in een klein uurtje tot midden in de stad. Het tochtje is al een uitje op zich én een stuk goedkoper dan een tour -met gids- over de wateren van Sydney. Een kaartje koop je bij de automaat in de terminal. Voor kinderen betaal je een gereduceerd tarief en de rit is zelfs gratis als je koter jonger dan vier jaar is. Blijf je een tijdje in Sydney en ben je van plan om veel met het openbaar vervoer te reizen, dan is het verstandig om een Opal Card te nemen. Dit is een soort OV-chipkaart voor al het openbaar vervoer -inclusief ferry’s- in de hele stad, maar ook voor de directe omgeving. Zo kun je er bijvoorbeeld mee doorreizen naar de Blue Mountains.

Het water van de Parramatta River glinstert vrolijk als we met onze koffie ‘to go’ aan boord gaan. De catamaran is snel, maar toch valt er meer dan genoeg te genieten onderweg. De kinderen vinden het prachtig dat de boot een aantal keren aanmeert en er mensen via een metalen loopplak op wieltjes uit- en instappen. Aan de groene oevers staan prachtige huizen en de meeste bewoners hebben -aan de vele steigers in de achtertuinen te zien- een eigen boot. De hoogbouw in de verte wordt langzaamaan groter en ook de beroemde Harbour Bridge is vrij snel waar te nemen en groeit voor onze ogen.

Voor we van de veerboot af zijn, hebben we al twee highlights vanaf het water mogen bewonderen. Als je onder de brug doorvaart, zie je het iconische Sydney Opera House liggen. Eigenlijk is de missie al geslaagd en kunnen we meteen weer terug, maar dat doen we toch maar niet, want er is hier natuurlijk nog veel meer te zien en te beleven.

Wandelen door The Rocks

Bij Circular Quai stappen we van de ferry. We wandelen door The Rocks, de oudste wijk van het land. Terwijl we in een rustig tempo richting de brug lopen, zien we mooie stenen gebouwen van de eerste westerse bewoners. Onder de brug bekijken we de kanonnen die bij onze zoon erg tot de verbeelding spreken en tientallen vragen oproepen. We wandelen verder langs het water en door oude straten. In de tuin van het Sydney Observatory -de oude sterrenwacht- puffen we uit met een koud drankje uit een automaat. Het uitzicht vanaf dit hoge, natuurlijke punt op de Harbour Bridge en de overkant van het water is adembenemend mooi. Het park rond het observatorium is dan ook een populaire plek om te picknicken, wandelen of gewoon lekker op een bankje van het uitzicht te genieten.

Lunch en vertier in Darling Harbour

Tegen de tijd dat we via de Agar Steps in Darling Harbour aankomen is het lunchtijd. Alle kantoren lijken leeg te stromen. Mannen in pakken met stropdassen en dames op hoge hakken en gestoken in keurige mantelpakjes maken een wandeling, of lunchen in de schaduw op één van de vele, luxe terrassen. Wij gaan voor een leuk, kindvriendelijk en dus iets minder luxe restaurant. Ons oog valt op Helm Bar & Bistro en eten met een geweldig -volgens eigen zeggen ‘het beste’- uitzicht op de haven en de pier. Tijdens het eten is het handig om een plan te maken voor de middag, want alleen al in Darling Harbour kun je uit maar liefst vier attracties kiezen om te bezoeken. Sea Life Aquarium, Wild Life Sydney Zoo, Sydney Tower Eye en Madame Tussauds zitten hier onder één dak.

Voordelige combinatietickets voor de highlights van Sydney

Gelukkig kun je voordelige combinatietickets kopen voor twee, drie of alle vier de attracties die 30 dagen geldig zijn. Nog een voordeel, je mag de lange rijen die er in het hoogseizoen staan, overslaan! Deze activiteiten komen niet op onze planning, want onze kinderen willen graag nog even varen en dan lekker in een van de vele speeltuinen bij ons appartement spelen. Wandel voor je vertrekt ook nog even over de pier. Daarvandaan heb je namelijk een geweldig uitzicht over Darling Harbour!

De verschillende passes op een rij:

• Sydney Bonus Pass: 4 attracties en ultieme havencruise (1 dag geldig)
• Sydney 3 of 7 Day iVenture Unlimited Attracties Pass (3 of 7 dagen geldig)
• Sydney Attraction Pass: Sydney Tower Eye, Aquarium en meer (30 dagen geldig)
• Sydney Wat Flexi Pass (3 maanden geldig)
• Sydney Explorer Pass: bespaar geld bij attracties in Sydney (30 dagen geldig)

Natuurlijk gaan we naar het Sydney Opera House

Wat is het ontzettend handig dat de ferry bijna voor onze deur stopt. Hier in Sydney is dit ons favoriete vervoersmiddel! Voor de trip van vandaag, stappen opnieuw uit bij Circular Quai, maar deze keer slaan we linksaf en wandelen richting het Sydney Opera House. We waren het er gisteren al over eens dat het gebouw mooier wordt als je er wat verder vanaf gaat staan. Deze mening blijft overeind. We zijn wat minder gecharmeerd van de bruine betonplaten. Van dichtbij bewonderen we vooral de vormen van het dak en we verbazen ons dat de dakbedekking -in onze ogen- uit badkamertegels bestaat! Die hadden we niet zien aankomen. Je kunt hier overigens lunchen, een rondleiding boeken door dit iconische gebouw, of naar een (kinder)voorstelling gaan. Dit laten wij aan ons voorbij gaan, maar het lijkt ons zeker de moeite waard voor een volgende keer, als onze kinderen wat ouder zijn, of als de regen met bakken uit de hemel valt.

Een heerlijk rustig middagje in de Royal Botanic Garden

Veruit de meeste tijd besteden we in de Royal Botanic Garden. Door de hitte doen we het heel rustig aan en starten in de schaduw van een enorme boom met een broodje en koffie. De ibissen zijn wel erg brutaal en eentje probeert bij onze kleuter het brood uit zijn hand te stelen! De peuter vindt de ‘ibi’ maar stout en dat beamen wij natuurlijk!

Al slenterend bewonderen we de enorme ficussen met een stam van een paar meter omtrek. Maar goed dat ze bij ons thuis voor die tijd een keer overlijden door watergebrek -of overschot- want zoveel plek hebben we niet. De tuin is prachtig weids aangelegd met steeds de rivier als blauwe levensader op de achtergrond. De Canarische drakenbloedboom -het is overigens geen echte boom, want hij heeft geen jaarringen- is al jaren één van onze favoriete planten. Tijdens reizen naar een paar van de gelijknamige eilanden reden we er zelfs vele kilometers voor om de oudste te bewonderen. Op het terras van het Botanic Garden Café eten we een lekker koud ijsje. Hierbij weet dochterlief zich binnen 5 minuten te transformeren in een levende Vapona-stick. Lang leve de lotiondoekjes die nog altijd in onze tas zitten.

Pas op! Vleesetende planten!

Na weer een rustmomentje in het aangelegde groen -waar we druiven eten- lopen we naar The Calyx. We zien al de hele dag de affiches over de tijdelijke expositie van vleesetende planten. Als iets tot de verbeelding spreekt bij kinderen, zijn het wel vleesetende planten. Dat is in ieder geval wat ik me van mijn eigen kindertijd herinner. Ik was ontzettend bang dat als ik ooit -op miraculeuze wijze- in een oerwoud terecht zou komen, opgegeten zou worden door zo’n enorme plant. Vooral het halvemaanvormige exemplaar met de ‘tandjes’ aan de randen en de rode binnenkant die dichtklapt als ook maar iets de binnenkant raakt, vond ik het meest griezelig. Deze beelden zijn me uiteraard ingegeven door tekenfilms en inmiddels weet ik dat ik heus niet in zo’n plant pas. Sterker nog, ik zie nu dat ik het topje van mijn pink niet eens in zijn bekje kan steken, hoewel ik het voor de zekerheid maar niet uitprobeer.

De kas is prachtig met aan de achterkant een verticale tuin. Deze wordt constant vochtig gehouden door dezelfde benevel-installatie als bij ons in de Jumbo boven de groente en het fruit hangt. Dit zorgt voor een mysterieuze sfeer die de spanning rondom deze insecteneters nog wat verder opvoert. Hier en daar ligt een schedeltje van een klein dier en borrelt er water met rook op uit de vijvertjes. Dit is echt goed gedaan! Deze expositie is zo’n pareltje waar je af en toe per ongeluk tegenaan loopt. Voor de kinderen valt er nog wat te kleuren, puzzelen en ontdekken. Als het niet zover weg was, zou ik hier zeker met mijn klas naartoe gaan.

Onze terugtocht-ferry heeft een bovendek, yes! Het is na 4 uur als we terug varen, dus de ergste hitte is vertrokken. Daarbij staat er een windje, waardoor we onze hoofddeksels wat steviger moeten vastzetten. Genietent van de zon varen we voor de laatste keer onder de Harbour Bridge door en zien we de Opera kleiner worden. Deze ferry is de beste uitvinding ever!

Afkoelen in het Blaxland Riversite Park

Pfff it’s pretty hot today!! De hitte dringt het appartement binnen. Niet zo gek als je bedenkt dat de gehele buitenwand bestaat uit glas en dan niet de isolerende versie helaas. De thermometer tikt bijna de 40 graden aan. Gelukkig hebben we een rustdag ingepland en de kinderen spelen heerlijk in de verduisterde woonkamer.

In de middag zoeken we verkoeling in het Blaxland Riversite Park. Deze, in het olympische park aangelegde enorme speeltuin, beschikt over een watergedeelte met flinke sproeiers. Onze kinderen -veilig in hun uv-pakjes gestoken en met een zonnehoedje op- vermaken zich uitstekend, terwijl Barry en ik lekker in de schaduw zitten. Het is erg rustig in het gigantische park. Op de spelende kinderen in het water na, is het stil. Dat is nog eens boffen. Even weg uit de drukte van de stad. Wij zijn blij dat niet meer mensen dit stukje Sydney hebben weten te vinden. De speeltoestellen staan er door de hitte verlaten bij. De enige beweging komt van de meeuwen die zich hebben verschanst in de schaduw van de aanwezige parasols! Hun snavels open om de warmte kwijt te kunnen. Op de terugweg rijden we langs de vele velden en stadions van de Spelen van 2000. Ook hier is het -waarschijnlijk door de hitte- stil en verlaten. Hoe anders moet dat zijn geweest bijna twintig jaar geleden!?