Yangon, de oude hoofdstad van Myanmar
Na een rit met de nachtbus vanuit Bagan komen we vroeg in de morgen aan in Yangon, de oude hoofdstad van Myanmar. Hoewel de rit in de nachtbus prima is verlopen gaan we toch nog even slapen als we zijn ingecheckt in ons hotel. Dat kan mooi nog even voor het ontbijt. In Yangon is overigens een groot aanbod van hotels in verschillende prijsklassen en ook enkele grote ketens zijn hier vertegenwoordig. Wij kozen via booking.com een hotel op een centrale plaats in de stad, zodat we gemakkelijk een stukje naar een bezienswaardigheid konden lopen of maar kort in een taxi hoefden te zitten.
Yangon bezoeken met een kind
De indrukwekkende Shwedagon Pagoda
In Yangon hebben we in totaal twee dagen te besteden met ons gezin. Hoogtepunt hier is de grote Shwedagon Pagoda. De Shwedagon Pagoda is de grootste pagode van Myanmar. Het is een kegelvormige pagode van 105 meter hoog op het hoogste punt. Het hele bouwwerk is bekleed met meer dan 50.000 kilo bladgoud en kostbare edelstenen. Deze pagode is tegelijkertijd één van de belangrijkste boeddhistische bedevaartsoorden ter wereld. Daar willen wij natuurlijk direct naartoe.
Ons hotel in Yangon ligt midden in de stad en we kunnen lopend naar de pagode. Wat een bouwwerk. Onderweg komen we op straat eetstalletjes en stalletjes met offerbloemen tegen. Vanaf de ingang onderaan het complex naar boven, lopen we wederom langs allemaal souvenirstalletjes. Bij sommige ingangen heeft de Shwedagon Pagoda roltrappen en liften, bij andere ingangen zijn alleen gewone trappen. In alle gevallen is de pagode goed bereikbaar voor gezinnen, maar een buggy is door de verschillende trappen niet praktisch. Wij zijn sowieso nergens buggy’s tegen gekomen. Een drager is bij het bezoek aan deze pagode eerder aan te raden.
Vergeet ook niet dat je benen en schouders tijdens het bezoek aan de pagode, bij zowel vrouwen als mannen, bedekt moeten zijn. Wij hebben eigen sarongs bij ons en bij het aankleden bedenk ik mij vooraf al dat ik iets aandoe waarbij mijn schouders bedekt zijn. Ook Fleur heeft een eigen sarong, terwijl dit voor kinderen niet verplicht is, vindt zij het wel leuk om hieraan mee te doen.
Veel locals, weinig toeristen
Onze bezoek aan de Shwedagon Pagoda, waarvan de officiële naam Shwedagon Zedi Daw is, is één van de hoogtepunten van onze reis door Myanmar met ons gezin. Wij vinden het echt de moeite waard om tussen de monniken rondom deze gigantische gouden pagode te lopen. De pagode op het midden van het plein steekt prachtig af tegen de in ons geval grijze lucht. We zien wel honderden kleine, grote en zelfs super grote boeddha beelden zitten of staan. En hoewel er veel mensen lopen, zijn dit toch vooral locals en zien wij weinig toeristen. Precies daarom vinden wij het juist tof om hier te zijn!
We bekijken alle pracht en praal op ons gemak en laten alles een rustig op ons inwerken wanneer we ergens gaan zitten. Jammer genoeg bezoeken wij de pagode alleen overdag, ’s avonds is de pagode mooi verlicht en branden er allemaal kaarsjes. Het moet heel bijzonder zijn om er dan rond te lopen. Wij hebben de verlichte pagode alleen vanaf een afstandje gezien, dit was ook al een prachtig gezicht.
Relaxen in People’s Square en Park
People’s park is een heerlijke plek om met kinderen te bezoeken als je in Yangon bent. Er zijn een aantal speeltuintjes waar Fleur zich een tijdje vermaakt terwijl wij in de schaduw van de bomen zitten. Een heerlijke plek om even tot rust te komen en alle indrukken van Myanmar op je in te laten werken.
Het park ligt vlakbij de westelijke trappen van de Shwedagon Pagoda, herbergt een klein museum en is meer dan 130 hectare groot. Dit is een plek waar veel gezinnen en locals komen voor ontspanning. People’s Square is onderdeel van het park en heeft een prachtige fontein met witte olifanten. Verder is het plein aangekleed met bomen, bloemen en planten. Daarna gaan Fleur en Léon naar het om te zwemmen en te relaxen. Ik pak de taxi naar downtown Yangon om door de straten te wandelen, foto’s te maken en sfeer te proeven.
Bogyoke Aung San Market
Ik laat me afzetten bij de Bogyoke Aung San Market. Dit is deels een overdekte markt waarin verschillende stalletjes met bijvoorbeeld speelgoed, stoffen en kleding dicht op elkaar neergezet zijn. Het is duidelijk een markt voor de locals. Ik heb er zelf kort doorheen gelopen, maar zou het niet aanraden met kinderen. Vanuit de markt loop ik zigzaggend door willekeurige smalle straten van Yangon. Ik laat de eetstalletjes, het verkeer, de geparkeerde auto’s en de drukte rustig op me afkomen. Wat een hectiek is dit eigenlijk.
Uiteindelijk kom ik uit bij de haven en neem ik na drie uur wandelen een taxi naar het restaurant waar we met ons gezin naartoe gaan. We hebben via de WiFi contact gehouden en daar afgesproken. In de meeste cafes in Yangon is gratis WiFi beschikbaar, erg handig! De weg naar het restaurant waar we hebben afgesproken is daarom ook gemakkelijk te vinden voor mij. Ik gebruik simpelweg Google Maps op mijn telefoon.
Met de ferry naar Dalah
We besluiten om op de tweede en laatste dag van ons verblijf in Yangon naar het plaatsje Dalah te gaan. In Yangon is verder niet zoveel te doen voor ons als gezin. We nemen vanuit het centrum van Yangon de ferry naar Dalah, een overtocht die nog geen 15 minuten duurt. Dit is echt een hele ervaring die al begint bij aankomst in de haven. Hier staat het vol met kraampjes met groente, fruit en andere etenswaren. Dit gaat door tot op de kade en zelfs aan boord op de ferry. Het is er een drukte van belang door de mensen die schreeuwend hun waren aanbieden. Een belevenis op zich!
Dalah en Yangon, twee verschillende werelden
Eenmaal aan de overkant met de ferry is dit hetzelfde verhaal en is het oppassen voor onze rugzak. Bovendien moeten we in de drukte ook goed op Fleur en onszelf letten. Het lijkt wel alsof we in een kwartier tijd in een andere wereld terecht zijn gekomen!
De mensen in Yangon hebben een meer donkere huidskleur dan de mensen die we eerder in Myanmar zagen. Ze komen voornamelijk uit India, of in ieder geval hun (voor)ouders. In het dorpje Dalah is dit niet anders. Dit dorpje is, in tegenstelling tot de grote stad Yangon, ontzettend arm. Het is alsof we in een derdewereldland zijn. We zijn onder de indruk als we door de modderige straatjes lopen waar we door iedereen aangekeken worden. We worden ontzettend vriendelijk begroet, dat valt echt op.
De huisjes die we zien zijn van bamboe of hout gemaakt en vaak zijn ze omringd door water of modder. Alles lijkt zo in elkaar te kunnen storen. We hebben op onze reizen door Azië toch al best wat gezien, maar zijn erg onder de indruk. Wij vinden het goed dat onze dochter ziet dat de rijkdom waarin wij in feite leven niet altijd vanzelfsprekend is. Fleur is met haar blonde haren een attractie op zich. Dit is overigens in heel Myanmar het geval, dus je bent gewaarschuwd als je met een blonde dochter of zoon naar dit land reist. We lopen een tijdje rond en nemen vervolgens de ferry weer terug naar Yangon.
Vanuit Yangon naar Thailand
We hebben nog een aantal uren over voor we de nachtbus naar de grensovergang met Thailand nemen. Fleur mag kiezen wat we gaan doen en kiest voor Yangon Zoo. We blijven uiteindelijk een uurtje in de kleine en vervallen dierentuin. De dieren die je hier kan zien, lopen en zitten er niet prettig bij. Fleur is nogal begaan met dieren en vindt het allemaal ontzettend zielig. Ze geeft met de oppassers brood aan de bruine beren en bananen aan de apen. Daarna besluiten we om de dierentuin snel te verlaten. We eten nog even iets, frissen ons op en maken ons klaar voor de laatste lange rit van 12 uur in de nachtbus naar de grensplaats Myawaddy. Dit is de laatste nachtbus die we tijdens onze reis gaan gebruiken. In totaal reizen we drie keer met een nachtbus en dit bevalt ons prima. Het zijn over het algemeen schone bussen met zeer grote stoelen, te vergelijken met een stoel in de businessclass van een vliegtuig. De stoelen kunnen bijna helemaal plat liggen en je kan er goed in slapen. Ook liggen er op elke stoel een deken en soms een kussentje. Omdat de airco in de bus op standje vrieskist staat en wij hier van tevoren over gelezen hebben, nemen wij eigen dunne dekentjes mee. Dit zijn de grote badlakens van de Decathlon, maar die voldoen prima. Ze zijn klein genoeg om mee te nemen en houden ons warm.
Fleur is acht jaar wanneer wij de reis door Myanmar met de (nacht)bussen maken langs plekken als Nuaung Shwe (Inle Lake), Mandalay en Bagan. Wij vinden de bussen in Myanmar een fijne en efficiënte manier van reizen. Onder andere door de grote stoelen, waarop je echt goed kan slapen, is deze manier van reizen ook aan te bevelen met kleine kinderen. Vanuit Myawaddy lopen we over de Thai-Myanmar Friendship Bridge (Mae Sot) de grens over naar Thailand.
Thai-Myanmar Friendship Bridge
