Tropisch Cairns en het Great Barrier Reef
Een goede week voor we naar Australië vertrekken, bereikt ons het nieuws dat een pittige cycloon voor de kust van Queensland zorgt voor behoorlijk wat wateroverlast. Zo ook in Cairns waar de krokodillen door de straten dobberen. Het is pas het begin van het regenseizoen -dat loopt van december tot en met april- dus dit nieuws is niet een erg geruststellende gedachten. De verwachtingen zijn hooggespannen: wat gaat deze roadtrip ons aan -wildwater-avonturen brengen!? Cairns met kinderen, is het een goede keuze of niet zo?
Een iglo in de tropen
De zon staat stralend aan de hemel als we onze huurauto bij Cairns International Airport ophalen. ‘Sunny Days’ -van Armin van Buuren- een lekker toepasselijk ’s zomerse nummer van onze rond-de-wereld-afspeellijst, zorgt voor een nog vrolijker begin van onze rit in noordelijke richting. We zijn in Australië! Aan de andere kant van de wereld! We moeten het een paar keer zeggen om het daadwerkelijk te beseffen. Én… de zon schijnt, de straten zijn droog, dus waarschijnlijk zijn ook de krokodillen gewoon weer waar ze horen!
We zetten koers naar Trinity Beach zo’n 20 kilometer van Cairns. Hier komen we in een paradijsje terecht. Tropische planten en palmbomen omzomen een prachtig wit zandstrand en laat het lichtblauwe water van de zee helemaal tot zijn recht komen. Onze eerste overnachtingsplek is er niet zomaar één, nee het is een iglo. En dat in een tropisch klimaat! Als we naar buiten stappen zien we aan de overkant van de weg de Coral Sea, met daarin het Great Barrier Reef verstopt. Heel wat uurtjes zijn we bezig met het bouwen van zandkastelen.
Wij bezoeken Queensland gedurende ‘stinger season’, dus van zwemmen zal het hier niet komen. Op alle stranden wordt gewaarschuwd voor de levensgevaarlijke ‘marine stinger’. Daarom zijn er zwemgedeelten gecreëerd met netten, zodat er toch relatief veilig gezwommen kan worden als het water rustig is. Ik laat me vertellen dat vooral de toeristen er in zwemmen. Australiërs wagen zich van oktober tot en met mei niet in deze wateren zonder ‘stinger suit’, omdat de reuzenkwallen blijkbaar wel eens in het zwemgedeelte terecht komen. Hmmm, we houden het maar even bij het veilige zwembad.
Spetteren op de Esplanade
Cairns is een aardige stad met zo’n 150.000 inwoners. We wandelen door wat parkjes met enorme bomen richting de zee. Midden op de Esplanade is een openluchtzwembad. De kinderen zitten er al met kleren en al aan in voor wij het in de gaten hebben. Toch eerst maar de zwemspullen aantrekken jongens! We zoeken een bankje in de schaduw. Hier brengen we een paar heerlijke uurtjes van de middag door. Een deel van het zwembad begint als een zandstrand en loopt heel geleidelijk af. De temperatuur van het water is zo warm, dat het lijkt alsof je in bad stapt. Wel zo fijn, want dan hoeven we geen bibberende kinderen met blauwe lippen uit het water te halen! Met hun UV-pakjes aan en de petten op, kunnen ze er uren van genieten.
Een heel nat tripje naar Michaelmas Cay
In tegenstelling tot de prachtige, stralende dag van gisteren laat de lucht vandaag zijn grauwe en grijze kanten zien. Dat is wel een beetje een tegenvaller, want vandaag staat een tripje naar het Great Barrier Reef op ons programma. Dit uitje hebben we maanden geleden geboekt, omdat we hier midden in het drukke kerstseizoen verblijven en de dagtrips naar het rif dan als zoete broodjes over de toonbank vliegen. Wij hebben ons oog laten vallen op een relatief kleine zeilboot, die als enige naar Michaelmas Cay vaart. Veel andere cruises hebben geen ‘eigen’ eiland en het idee om dan met honderden mensen boven hetzelfde stukje koraal te drijven, stond ons nogal tegen. Vandaar dat we om acht uur in de ochtend door de regen sprinten op weg naar het schip met de veelbelovende naam: The Ocean Spirit van Ocean Spirit Cruises.
Dobberen in de semi-sub
De oceaan is ruw, de golven hoog. Onze kleuter zegt dat hij Willem van de Decke is, beter bekend als de ‘Vliegende Hollander’. Hij vindt het aan de ene kant fantastisch, maar hij voelt zich niet helemaal top door dat woelige water. Onze peuter heeft nergens last van, die geniet net als ik met volle teugen. De wind raast door onze haren en we proeven het zout al na een paar minuten op onze lippen.
Na twee uur varen stappen we in een semi-sub, zodat de kinderen het rif ook kunnen bekijken, want zij kunnen helaas nog niet zwemmen en dus ook niet snorkelen. De wanden onder water zijn van glas en dat geeft een mooi kijkje in het water. Binnen is het erg heet en benauwd en als klap op de vuurpijl stinkt het naar ontzettend naar uitlaatgassen. Dat in combinatie met de onrustige zee, zorgt voor veel zeezieke mensen. We zien gelukkig heel veel vissen in verschillende kleuren, hele kuddes kwallen
