Magische Jordanië ontdekken met peuter

Jordanië met een peuter, magisch of niet? Wij maken een minitrip naar dit bijzondere land van de kamelen, oudheden en natuurlijk de Dode Zee. De geur en het gevoel van zout en de smaak van heerlijke humus. Yes, dat is Jordanië… en het land heeft nog veel meer moois!

Vliegen naar Jordanië met een peuter

De voordeligste vlucht naar Jordanië met ons gezin vinden wij naar Akaba (of Aqaba) vanuit Keulen, Duitsland. Een prima vliegveld qua afstand voor ons, dus we boeken de trip. We vliegen in de middag dus kunnen ’s ochtends redelijk rustig aan doen. Op het vliegveld van Keulen maken we kennis met stugge medewerkers. We worden eerst bij de bagagecontrole naar een fast lane gestuurd. Als we aan de beurt zijn, blijkt dat we daar niet terecht kunnen met de autostoel voor onze peuter. We nemen de autostoel mee het vliegtuig in en daarom moeten we naar een andere rij, we mogen weer achteraan sluiten. Gezinnen krijgen duidelijk geen prioriteit, maar we hebben geluk want niet veel later is onze rij twee keer zo lang.

Als we na wat tegenslagen nog mooi op tijd bij de gate aankomen, eten we nog even snel een broodje en kunnen dan al het vliegtuig in. Ready for take off! Mooi op tijd vertrekt het vliegtuig. Het is ongeveer vijf uur vliegen naar Akaba. Vanuit het vliegtuig zien we het donker worden buiten.

Aankomst op Akaba in Jordanië

In december is het in Jordanië al vroeg donker, zo rond 17.00 uur. Tess valt een uur voor het landen lekker even in slaap. Tijdens het dalen wordt Tess wakker met pijn in haar oren. We geven haar een lolly om op te sabelen en ze knapt gelukkig meteen op.

Het vliegveld van Akaba is klein, de medewerkers erg vriendelijk. Ze zijn allemaal gek op onze peuter en maken veel contact met haar. Als we de benodigde stempels in de paspoorten hebben, staan we al snel buiten. We hebben een 4WD gehuurd bij een maatschappij die op de luchthaven gevestigd is en na een check van alle krasjes en deuken op de auto zijn we onderweg naar het ons eerste hotel in Akaba.

Zon, zee en Strand in Badplaats Akaba

Akaba ligt zich aan de Rode Zee en je kunt Egypte zien liggen vanaf deze plek. Het is daarnaast de enige havenstad van Jordanië. Voor geschiedenis en cultuur hoef je niet naar Akaba. Ze richten zich echt op het duiken, het is één van de mooiste duikgebieden ter wereld. We komen hier wat later in de avond aan. Ons hotel ligt aan de boulevard, dus we lopen even een rondje door Akaba – een stad die veel gelijkenissen heeft met de markten in Marrakesh. Het hotel zelf (Al Deriya) is geen aanrader, het is erg oud en vervallen. Omdat het goedkoop is, verwachtten we er ook niet veel van. We staan de volgende dag vroeg op en gaan op pad, Petra op het programma! Ons volledige blog over Petra, inclusief wandelroute lees je in mijn blog ‘Tips om de wonderlijke wereld van Petra te bezoeken‘.

Kris kras door de bergen op weg naar de Dode Zee

Na ons bezoek aan Petra doen we even rustig aan met onze peuter. Op een wat christelijker moment dan de dag ervoor lopen we naar beneden voor het ontbijt. Ze hebben hier flat bread met humus, gekookt ei, jam en koffie/thee. Ik kan geen genoeg krijgen van de heerlijke humus hier, het lijkt in niets op de humus die je in Nederland in de supermarkt koopt. Als we zijn bijgekomen, stappen we in de auto voor de reis naar de Dode Zee.

Het is in de bergen wat mistig, in het begin kunnen we dus weinig zien. Maar als we de mist plotseling optrekt, hebben we een gigantisch uitzicht. Het is geen straf om hier te rijden, de bochtige weg met de mooie vergezichten, de route mag van mij nog wel even duren! En dan, een grote witte vlakte. Als we dichterbij komen zien we dat het een dikke zoutlaag is. Het duurt dan ook niet lang tot we de dode zee in zicht hebben. We rijden eerst naar een uitkijkpunt. Boven op de berg is ook een restaurant. We hebben nog niet geluncht en schuiven hier aan voor een stevige lunch; fish and chips.

Helemaal ontregeld door een beetje regen

Het begint te regenen en we besluiten door te rijden naar het hotel. Als we goed en wel onderweg zijn, begint het echt te gieten. Vanuit de berg komen meerdere watervallen en modderstromen. Met moeite – door het slechte zicht – vinden we het hotel. De portier laat ons binnen door de poort en we parkeren onze auto. In de lobby zijn ze druk bezig met dweilen. Ze zijn niet berekend op water en het stroomt allemaal het hotel binnen. Wij checken ondertussen in.

Wat een luxe hotel in vergelijking met de afgelopen twee hotels. We lopen een rondje op zoek naar de toegang tot de Dode Zee. Helaas mogen we vandaag niet de Dode Zee in. Gesloten in verband met de regen, want je zou nat kunnen worden! We worden gewezen op een binnenzwembad, dit zwembad bevat het zoute water van de Dode Zee. Niet veel later liggen we in het water. Helaas is het met onze peuter geen succes, ze wrijft met haar arm in haar ogen en krijgt flink wat zout in haar ogen. We spoelen haar ogen schoon onder de douches, maar de zin is wel over bij haar.

We badderen daarna in het bad van de hotelkamer en lopen dan naar de pub. Er wordt wat gepoold, we kletsen wat en eten daarna een simpele maaltijd met een hamburger. Als Tess moe wordt, gaan we terug naar de hotelkamer. We kruipen vroeg het bed in, de volgende dag hopen we op droog weer, zodat we de Dode Zee in kunnen!

Drijven in het zoute water

Als we wakker zijn voelen we eerst op het balkon of het droog is. De temperatuur is al aangenaam buiten en het zonnetje schijnt! Yes, vandaag kunnen we drijven in de Dode Zee (met onze peuter?). Na een heerlijk uitgebreid ontbijt lopen we in onze zwemkleding naar de zee. Vlak bij het hotel zien we een eerste bord ‘de waterstand van 2000’. De Dode Zee is in 19 jaar wel ca. 10 meter gezakt. Je leest er wel eens over, maar als je het met eigen ogen ziet, is het echt schrikbarend. Het is een behoorlijke wandeling naar de zee.

Het water voelt in het begin koud aan en het duurt eventjes voordat je eraan gewend bent. Je kunt het een beetje vergelijken met in het zwembad gaan. Ik loop wat dieper het water in en ga dan liggen. *Floep* daar zijn mijn benen. Het is een gek gevoel dat je automatisch drijft. Het is vrij lastig om te draaien. Zwemmen is bijna onmogelijk, omdat je benen eigenlijk boven het water drijven. Een hele bijzondere ervaring zo in de Dode Zee drijven! We proberen elkaar onder water te duwen, maar dat heeft geen succes. Een gekke gewaarwording. Doordat het met Tess in het zoute zwembad gisteren niet zo goed ging, wil ze vandaag helaas niet in de zee. Ze speelt lekker met de grote zoutkorrels in haar emmertje. Helaas is het meer een grindstrand dan zand, maar gelukkig vermaakt ze zich verder prima.

Als we een aantal foto’s geschoten hebben stappen we even onder de buitendouche om ons af te spoelen. Daarna lopen we terug naar de hotelkamer om even goed na te douchen. Het vele zout voelt heel gek aan. Het is een beetje alsof je heel geconcentreerd (en veel) wasmiddel aan je vingers hebt.

Aangehouden door de politie

Als we allemaal weer gepoetst zijn en de tassen ingepakt, stappen we weer in de auto. We rijden de King Hussein Highway terug naar Akaba. Langs de snelweg zie je hier soms kamelen in de woestijn lopen of een herder met zijn geiten. We toeren lekker over de snelweg tot we plotseling door de politie naar de kant worden gemaand. We rijden te snel volgens hun lasergun. We werken rustig mee en krijgen een bekeuring. Als alle gegevens zijn ingevuld en we een papiertje meekrijgen rijden we – iets rustiger – verder.

Hoewel je hier veel woestijn hebt, is de omgeving toch verrassend veelzijdig. Zandwoestijn, grindwoestijn, tentenkampen, akkers, uitzicht op de bergen, zicht op buurland Israël.
Tot dochterlief er klaar mee is: ‘ik loop wel naar Nederland mama’. En daar gaat ze, de woestijn in. Gelukkig kunnen we haar nog ompraten om toch met ons mee te rijden naar het vliegveld. De laatste uren in dit waanzinnige land zijn in aantocht en we kijken onze ogen nog even uit. De indrukken van dit land zullen we nooit vergeten!