Hua Hin met een peuter en een kleuter
Vanuit Bangkok rijd je in ongeveer drie uur naar Hua Hin. Dit is een prima uitvalsbasis als je rustig aan je reis naar Thailand met kinderen wilt beginnen of als tussenstop voor een verdere reis naar bijvoorbeeld Australië. Wij zochten uit wat hier leuk is voor jonge kinderen. Wist je trouwens dat Hua Hin ook één van de favoriete bestemmingen is van de Koninklijke familie?
Er is zoveel te zien onderweg!
Wij reizen georganiseerd door Thailand. Misschien is het goedkoper als je het zelf regelt. Daar kiezen wij bewust niet voor, omdat we met jonge kinderen reizen en zo de mogelijkheid hebben om in noodgevallen de reisorganisatie te bellen om de boel te fixen. We zijn in een ruime taxi vanuit Bangkok op weg naar Hua Hin en zien dat er langs de weg ongeveer net zoveel benzinestations als tuinbeeldencentra -ja die bestaan echt- zijn. De beelden die ze verkopen zijn levensgroot en variëren van olifanten, giraffen, tuin-tempeltjes -een minitempel om je voorouders te eren- en zelfs de hulk of een andere superheld staat er hier en daartussen. Onze kinderen kijken hun ogen uit! Verder zien we rijstvelden en heel veel brommers. Het is zondag en iedereen gaat erop uit. Wat betreft het dragen van de helm lijkt de regel: ‘kijk-zelf-maar-wat-je-doet’ te gelden.
Ons ietwat gedateerde, maar o zo charmante resort Baan Talaydao ligt prachtig in een groene, tropische tuin en aan de eindeloze zee. Het restaurant ligt pal aan het water van het zwembad én de zee, dus is het een uitdaging om onze kinderen droog te houden tijdens het eten. Op de website van het resort staan overigens mooie foto’s van het strand voor de deur. Maar let op! Er is geen strand bij vloed. Wij hebben de pech dat het in deze tijd van het jaar overdag vloed is… Laat in de avond is er inderdaad een strand, maar dan hebben wij er dus helaas niets aan.
Op een klein stationnetje ’s morgens in de vroegte
Vandaag verkennen we het uit de kluiten gewassen vissersplaatsje waar we overnachten. Met een tuk-tuk reis je makkelijk door de stad in Thailand. We houden er een aan en laten ons naar het oude treinstation van Hua Hin brengen. Dit station is in 1911 geopend en nog altijd in bedrijf. Op het rangeerterreintje staat een oude stoomlocomotief die de kinderen graag willen bekijken. Ook het stationsgebouw is prachtig en we nemen de tijd om hier rustig rond te lopen en alles te bewonderen. De kinderen vinden het fantastisch als er met veel getoeter een trein het station binnenrijdt, waar de mensen uit de ramen hangen om foto’s te maken. Niet alleen het station is een bezienswaardigheid. Blijkbaar valt -met name- onze peuterdochter met haar witte haar en blauwe ogen in die categorie. Mensen lachen, maken geluidjes en zwaaien naar haar. Als ze dichtbij zijn, raken ze haar zelfs aan! Tot nu toe ondergaat ze het vrij kalm en gelaten, vooral als ze veilig bij papa in de rugdrager zit. Mocht het teveel worden, dan zullen we dat wel horen.
Ga te voet naar het strand!
Met de kleuter aan de hand en de peuter op de rug, gaan we te voet verder in de richting van het strand. Via smalle straatjes dwalen we kriskras door het centrum van Hua Hin. Er is geen plan, we wandelen gewoon maar wat om het plaatsje een beetje te leren kennen. We ontdekken al snel dat Hua Hin met kinderen niet het meest mooie plaatsje van Thailand is. De gebouwen zijn vrij standaard en het plaatsje mist de charme van andere, oude vissersplaatsjes. Ondanks dat genieten we van de wandeling. Al slenterend langs tempels vol gouden beelden dringt er namelijk een ware explosie aan geuren onze neuzen binnen. We onderscheiden de mysterieuze geur van wierook, bedwelmend zoete en nog zoetere bloemen, pittige en aromatische kruiden en vers bereid eten, waardoor het water ons al snel in de mond loopt. Door ons reukzintuig realiseren we ons des te meer dat we in Thailand zijn.
TIP Mocht je een tempel willen bezoeken, zorg dan voor bedekte knieën en schouders en doe je schoenen uit.
Bij onze kinderen, en ze zullen lang niet de enigen zijn, trekt het strand enorm. Onze kleuter roept al weken dat hij in Thailand diepe kuilen wil graven. De schepjes zitten dan ook standaard in de rugdrager voor het geval we op een strand mochten stuiten. En jawel hoor, daar is de grote zandbak! Wat een succes. De tijd vliegt terwijl we in het witte zand graven en kastelen bouwen. Dit is het stukje reis waar de kinderen al maanden naar uitkijken. Zij genieten van het warme weer en het zand dat op hun huid plakt. Wij genieten van de rust die zich van ons meester maakt. Als de graafwerkzaamheden tot een einde komen maken we een strandwandeling en doen een poging om onze dochter droog te houden, voor ze de tuk-tuk weer in moet. Helaas is dat onbegonnen werk, daar ze zich ondanks dat ze aan de hand loopt, met gemak voorover in de golven stort. Dit belooft nog wat voor de rest van de keren die we aan het strand gaan doorbrengen!
Een ritje met een tuktuk is altijd een succes met kinderen
Wederom is het vinden van vervoer geen probleem. Met de wind in onze haren crossen we door het drukke verkeer van deze -best wel lelijke- badplaats. Onze kinderen vinden dit vervoermiddel fantastisch. Het is weer eens wat anders dan bij papa of mama op de achterbank van de auto! Na een douche, die al het zand wegspoelt dat overal blijkt te zitten, eten we uiteraard weer Thais in ons restaurantje aan zee. De kleuter probeert zich in een zelfverzonnen taal verstaanbaar te maken en is oprecht verbaasd als ze hem dus niet verstaan -grinnik-. We leren hem wat Engelse woorden waarmee hij zelf zijn eten kan bestellen. Hoera, dat werkt beter!! Als we terug wandelen naar ons knusse kamertje zijn alle lichtjes in de tropische tuin aan. Dat geeft een bijna magisch, sprookjesachtig effect. Wat hebben we toch geluk met deze heerlijke oase van rust in deze drukke badplaats.
We bezoeken Wildlife Friends Foundation Thailand
Om 9 uur -stipt !!- worden we opgehaald om Wildlife Friends Foundation Thailand te bezoeken. Dit is een organisatie die dieren redt en opvangt die niet meer zelfstandig in de natuur kunnen leven. Dit omdat ze het gewend zijn om bij mensen te leven, dan wel omdat ze gewond zijn geraakt door stropersvallen of -strikken en daardoor geen eten kunnen zoeken. De foundation heeft gelukkig enorm veel land tot haar beschikking, waardoor de dieren veel ruimte hebben. Ze bieden een veilige plek aan onder andere olifanten, beren, verschillende soorten apen, reptielen en otters. We starten de ochtend met een ontzettend natte wandeling langs de vele verschillende dieren. Een van de vrijwilligsters vertelt vol passie en liefde over alle dieren. Ieder beestje heeft een eigen verhaal en ze lijkt ze allemaal te kennen. We ontwijken behendig de modderige plassen terwijl we achter haar aan lopen naar de beren, hagedissen, krokodillen, vogels en zelfs een meer waar de apen op de diverse eilanden leven.
Tijdens de lunch de olifanten bewonderen
Het is droog als we aan het begin van de middag met de bus naar de lunchplek worden gebracht. Hier worden juist op dat moment de olifanten gevoerd. Een man op een soort scooter met zijspan verzorgt de olifantenlunch van bamboe en rietstengels. De olifanten komen al van verre uit een bosachtig gebied aangelopen. Wat is het hier toch ontzettend mooi en wat hebben de olifanten veel ruimte. Onze kinderen vinden het prachtig om te zien hoe de olifanten op de bamboe gaan staan, de stengel met hun poot kraken en de zachte binnenkant met hun slurf eruit halen. Onze maaltijd bestaat uit heerlijk bereide rijst, noedels, kip en andere overheerlijke Thaise hapjes waar het hele gezin goed van smult.
Wij hebben deze foundation met zorg uitgezocht. Er wordt natuurlijk al een hele tijd gewaarschuwd dat je niet mee moet werken aan het uitbuiten van dieren. Ga daarom dus nooit op olifanten rijden of met een tijger op de foto. Die dieren hebben, om dit trucje te leren -mensen op hun rug tolereren, verdoofd stil blijven liggen- heel wat pijn geleden. In dit ‘park’, dat geen dierentuin, maar een opvang van mishandelde en gewonde dieren is, worden de dieren goed verzorgd. Toch mag je ook hier dieren voeren en wassen. Dat roept bij ons wel wat vragen op. De Nederlandse oprichter van deze foundation zegt dat dit ook alleen maar gebeurt met dieren die dat al gewend zijn. Zij trainen de dieren niet. Ze zeggen de dieren te laten wassen en voeren, omdat toeristen daar op afkomen en de foundation de toeristen hard nodig heeft voor inkomsten. Er komt geen geld vanuit de regering en er is heel veel geld nodig om de aanwezige dieren te kunnen verzorgen én nieuwe dieren op te vangen. Ondanks dat dit dubbel voor ons voelt, willen we graag geloven dat deze foundation goede bedoelingen heeft en hen daarom met ons bezoek steunen.
Olifanten voeren en wassen
De safari over het terrein gaat verder. Barry voert en wast, samen met de kinderen, een olifant. Ze zijn een stuk dapperder dan ik, wat olifanten aan gaat dan hè! De olifanten krijgen fruit, die de kinderen de olifanten in hun slurf moeten aangeven. Dat is wel een beetje spannend en de meeste stukjes belanden dan ook op de grond, maar dat is voor de grijze snuitert geen probleem! Bij het wassen mag onze zoon helpen door de rug en de flanken van de olifant te schrobben met een borstel met een lange steel. Ook mag hij het water over haar heen sproeien met de tuinslang. De olifant ondergaat het allemaal gedwee, terwijl het fruit dat ze uit een zwarte teil vist steeds aangevuld wordt.
We zien nog meer dikhuiden, maar ook chimpansees die compleet met eigen kleding, haarborstel en persoonlijk bestek (!!!) zijn afgestaan aan de foundation. De persoonlijke bezittingen worden gelukkig niet meer gebruikt door de dieren, maar door dit soort fratsen van mensen is het best een uitdaging voor de dieren om weer natuurlijk gedrag te gaan vertonen. Het is dan ook verboden om te zwaaien, omdat dat voor deze apen vaak het teken is om aangeleerde -menselijke- trucjes te laten zien. Met behulp van soortgenoten komt het met het natuurlijke gedrag meestal wel weer goed, maar dat kost tijd. Aan het einde van de middag worden we teruggebracht naar Hua Hin. Ondanks ons dubbele gevoel, hebben we een hele fijne dag gehad en zijn we onder de indruk van het goede werk dat hier voor de dieren gedaan wordt.
Om Wildlife Friends Foundation Thailand te bezoeken, moet je je tickets van tevoren boeken. Bij de prijs inbegrepen zit ook de ophaal- en terugbrengservice van de foundation en een lunch.
Wat is er nog meer in de omgeving van Hua Hin te doen?
Blijf je langer dan wij in Hua Hin met kinderen? Of heb je meer zin in andere activiteiten met je gezin te ondernemen, dan is er natuurlijk nog meer te beleven in de omgeving. Je kunt bijvoorbeeld naar waterpark Vana Nava. Hier kunnen de kinderen de hele dag naar hartenlust spetteren en spatteren. Er is ontzettend veel te beleven voor alle leeftijden. Let op: de kinderen mogen pas vanaf een bepaalde lengte -kan per glijbaan verschillen- van de glijbanen. Als je de tickets minimaal 15 dagen voor je bezoek besteld krijg je allerlei extra’s. Kinderen tot en met 1.10 meter mogen gratis naar binnen.
Heb je meer behoefte aan natuur, dan is Khao Sam Roi Yot National Park wellicht een optie. Dit bergachtige gebied is een waar vogelparadijs. Het park is vooral bekend vanwege een paviljoen in een grot, waar het licht prachtig naar binnen schijnt. Ook de kust is mooi. Hier leeft de zeldzame Irrawaddy dolfijn, die overigens meer op een kleine walvis dan op een dolfijn lijkt. Maar het is maar de vraag of je die zult spotten. Ook zijn hier aapjes te vinden en talloze hagedissen, kikkers en nog veel meer. Het park is redelijk uitgestrekt en biedt geen vervoer aan. Daarom kun je het best met een auto of scooter de omgeving verkennen of een tour boeken.
